„Mówi Kraków przez radio. Fakty i anegdoty”

Witold Ślusarski

Blisko czternaście lat temu – na 75-lecie Radia Kraków – ukazała się książka Witolda Ślusarskiego poświęcona drugiej co do starszeństwa rozgłośni Polskiego Radia. Nie jest to opracowanie do jakich przyzwyczaił nas Maciej Józef Kwiatkowski, ale też takim nie miało być. Już w pierwszym zdaniu autor zaznacza, że nie miał, nie ma i nigdy nie będzie miał zamiaru napisania monografii krakowskiego radia. Czym zatem jest ta książka? To – jak wyjaśnia podtytuł – zbiór faktów i anegdot. Od siebie mogę dodać, że całkiem profesjonalnie ze sobą zmiksowanych, w większości krótkich, niekiedy rozbudowanych, dotyczących zarówno dyrektorów i prezesów, reporterów i reportażystów, dziennikarzy i lektorów, jak i portierów oraz sprzątaczek. Całość wzbogacona jest fotografiami osób i miejsc związanych z podwawelską rozgłośnią. Ogólne wrażenie psuje jednak słaba korekta, która przepuściła nie tylko szereg literówek, ale nawet stwierdzenie, że stan wojenny wprowadzony został w roku 1980.

Czego dowie się Czytelnik z lektury tych dwustu niemal stron? Jak wyglądała pierwsza audycja nadana w roku 1927, na jakiej podstawie podawano wówczas czas, jak zorganizowana została transmisja hejnału z wieży mariackiej czy czym wzbogacana była kaszanka za dwa złote w radiowym bufecie. Wiele miejsca autor poświęca twórcom literackim i kabaretowym oraz autorom reportaży. Książka okraszona jest zabawnymi cytatami, które wymknęły się radiowym autorom i ich gościom, nie zabrakło tu też fabularyzowanej opowieści o tym jak doszło do powstania Radia Kraków. Ile w niej prawdy? Tego już się pewnie nie dowiemy… a szkoda…