„Radio Diecezji Opolskiej »Góra Św. Anny« (1994-1998)”

Sabina Sowa, Roman Juranek, ks. Andrzej Hanich

W ostatnich dniach głośno było o kurczeniu się sieci Plus. 1 maja 2014 roku jej szeregi opuściły stacje z Kielc i Opola, a wkrótce zrobi to również rozgłośnia z Gliwic. Wszystkie trzy w Porozumieniu Programowym Plus były od samego początku. Teraz mieszkańcy ziemi świętokrzyskiej mogą słuchać Radia eM Kielce, a na Opolszczyźnie rozbrzmiewa Radio DOXA. Z tej okazji sięgamy po publikację z roku 1998, która przedstawia opolską rozgłośnię diecezjalną u progu wejścia do sieci Plus. Książka Sabiny Sowy, Romana Juranka i księdza Andrzeja Hanicha to bogate źródło wiedzy historycznej dotyczącej powstania oraz pierwszych lat działalności Radia Góra Św. Anny – bo taka wówczas obowiązywała nazwa. Praca ma charakter naukowy – nie znajdziemy tu więc luźnych wspominek czy anegdot, ale częste odwołania do dokumentów czy nauczania papieża Jana Pawła II. Autorzy przytaczają też „cele i środki działania opolskiej rozgłośni diecezjalnej”, strukturę organizacyjną, archiwalne ramówki czy „normy postępowania pracowników i współpracowników”. Całość uzupełnia ponad dwadzieścia fotografii z ważnych momentów życia radia – takich jak budowa i poświęcenie nowej siedziby, montaż anten na Elektrowni Opole czy budowa masztu na Górze Świętej Anny – ale też z codziennego życia redakcji.

Ujęcie ściśle naukowe wprowadza bardzo systematyczny podział na rozdziały i podrozdziały oraz specyficzny język. Ma to swoje wady i zalety, bo o ile przytaczanie w tekście pełnych tytułów aktów prawnych – typu „Ustawa o radiofonii i telewizji z dnia 29 grudnia 1992 r. (Dz.U. Nr 7 z 1993 r., poz. 34)” czy „ustawa sejmowa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29 z 1989 r., poz. 154 art. 48 oraz późn. zm.)” – utrudnia czytanie, to gdy piszą „sygnał radiowy, wychodzący ze studia, jest podawany z wieży opolskiej katedry, która ma wysokość 77 m, do szczytu komina Elektrowni OPOLE (250 m licząc od podstawy komina), oddalonego od katedry o 10 km, gdzie umieszczono nadajnik o mocy 1 kW na częstotliwość UKF 105,70 MHz” czy wymieniają nazwy firm, w których zakupiony był sprzęt nadawczy i studyjny, można na tej podstawie w miarę dokładnie odtworzyć jak to wszystko wtedy wyglądało. Dość szczegółowo przedstawiony jest również proces odbudowy zabytkowych kamienic, w których dziś mieści się siedziba radia, a dzięki zdjęciom można porównać stan sprzed rozpoczęcia prac i po ich zakończeniu. Kopalnia wiedzy!