Muzeum Fonografii w Niepołomicach

Od: 27.04.2011 do: 31.12.2037

W „Muzycznym Wehikule Czasu” Dariusza Michalskiego, nadawanym co sobotę w radiowej Jedynce, słuchacze są najczęściej biernymi uczestnikami niesamowitej podróży po zakamarkach minionych dekad… Ale jest w Polsce takie miejsce, które – za jedyne 10 złotych – oferuje stanowisko kapitana takiej eskapady. To Muzeum Fonografii w Niepołomicach pod Krakowem. Uruchomiona w 2011 roku placówka w specjalnej sali odsłuchowej zgromadziła tysiące płyt winylowych, których można słuchać używając do tego ustawionego w ramach ekspozycji sprzętu. Zwiedzający za jednym podejściem obcują tam z muzyką, której towarzyszy niezapomniany szmer i wydanymi przed laty okładkami… mogą się również godzinami wpatrywać się w kręcący się na adapterze krążek.

Ale to nie jedyne atrakcje niepołomickiego muzeum. Jak w każdej tego typu placówce są też wiekowe eksponaty, z których niektóre liczą sobie grubo ponad sto lat. Najstarszym prezentowanym urządzeniem wydobywającym z siebie dźwięki jest – można powiedzieć – ogromna pozytywka… Obok prezentowany jest sprzęt, od którego zaczęła się era nagrywania – fonograf Edisona. W sali opisanej jako przełom XIX i XX wieku znalazły się też patefony i pierwsze odbiorniki radiowe. W pomieszczeniu poświęconym dwudziestoleciu międzywojennemu można zobaczyć kolejne odtwarzacze czarnych płyt i radioodbiorniki. Lata czterdzieste to oprócz nowszych wersji już wymienionych sprzętów także radiostacje wojskowe. Po tym wstępie nie trudno zgadnąć, że poruszając się zgodnie z kierunkiem zwiedzania odwiedzający przenoszą się do kolejnych dekad – „Lata 50-te i 60-te” to m.in. kołchoźnik, magnetofony szpulowe i pierwsze telewizory, „Lata 70-te” to nowsze „taśmociągi” (jak mówił lider Turbozespołu w rozmowie z Markiem Motasem) i kolorowe już telewizory, a „Lata 80-te” reprezentują magnetofony wielościeżkowe, pierwsze walkmany i sprzęt dj-ski. Ta część ekspozycji kończy się na ostatnim dziesięcioleciu XX wieku.

Przydatne informacje

Wydarzenie na mapie