(11) Poznań, os. Władysława Jagiełły 105; Zielona 2

Dobre słowo w dobrym radiu. Osiemnaście lat w drodze

W momencie, gdy arcybiskup metropolita poznański Jerzy Stroba uzyskał od Ministra Łączności pozwolenie na uruchomienie rozgłośni diecezjalnej, w mieście nad Wartą oprócz programów Polskiego Radia słychać było zaledwie dwie stacje – studenckie Radio Afera i komercyjne Radio S. Było to w maju 1991 roku. Wydany dokument uprawniał do nadawania sygnału z Centrum Linii Radiowych na Piątkowie na częstotliwości 65,90 MHz. Moc ERP miała nie przekraczać 100 W. Odpowiedzialnym za organizację radia został ksiądz Przemysław Kompf, wikary w parafii pod wezwaniem świętego Stanisława Kostki w dzielnicy Winiary. Na siedzibę wybrano pomieszczenia przy kaplicy Najświętszej Maryi Panny Matki Odkupiciela na osiedlu Władysława Jagiełły 105, położonej zaledwie trzysta metrów od piątkowskiej wieży. Była to młoda, istniejąca ledwie od czterech lat parafia, która dopiero ubiegała się o lokalizację kościoła. Przygotowania do uruchomienia radia szły pełną parą. „Jako młody ministrant sprzedawałem wtedy książki, kartki i dewocjonalia, z których dochód ksiądz Przemysław przeznaczał na... zakup płyt kompaktowych” – wspominał po latach Tomasz Cylka, dziennikarz Głosu Wielkopolskiego w artykule „Na początku były płyty” z 26 marca 2005 roku – „Niektórzy ministranci sami przynosili płyty, jakie mogły być wykorzystane na antenie”. Według pierwszych planów radio miało zainaugurować działalność jeszcze w 1991 roku – w Wigilię Bożego Narodzenia transmisją Pasterki z poznańskiej katedry. Później data startu została przesunięta na marzec 1992 roku, lecz i tego terminu nie udało się dotrzymać.

Z uwagi na problemy z uruchomieniem własnego programu w czerwcu 1993 roku na mocy porozumienia archidiecezji z ojcami redemptorystami częstotliwość 65,90 MHz użyczona została toruńskiemu Radiu Maryja. Do koncepcji lokalnego radia archidiecezjalnego powrócono półtora roku później. W styczniu 1995 roku odpowiedzialnym za jego uruchomienie został ksiądz Maciej Karol Kubiak, 29-letni wikariusz w poznańskiej parafii Wszystkich Świętych. Zbudowana od podstaw redakcja, licząca początkowo piętnaście osób – zarówno duchownych jak i świeckich – wprowadziła się do przygotowywanej od blisko czterech lat siedziby. Archidiecezjalna Rozgłośnia Radiowa – bo na taką nazwę się zdecydowano – zajmowała wówczas dwa niewielkie pomieszczenia. „Zajmiemy się sprawami lokalnymi, bo przyszłość radia to docieranie jak najbliżej do słuchaczy” – mówił Gazecie Wielkopolskiej, lokalnemu dodatkowi do Gazety Wyborczej ksiądz Kubiak – „Inaczej niż w Radiu Maryja będzie traktowana modlitwa. Tam są całe bloki modlitewne. My chcemy nadawać refleksyjną muzykę, czytać fragmenty Pisma Świętego, Psalmy czy poezję religijną. Będziemy też zapraszać słuchaczy do telefonicznych rozmów z zaproszonymi gośćmi”.

Pierwsza audycja nadana została 23 marca 1995 roku o godzinie dwudziestej. Lecz i wówczas nie wszystko potoczyło się zgodnie z planem. „Gościem miał być proboszcz z parafii Maryi Królowej, ksiądz Marcin Węcławski” – wspominała Gazeta Wielkopolska z 23 marca 1996 roku – „Dzień wcześniej okazało się jednak, że jest chory i nie może przyjść”. Dwugodzinny program o spowiedzi poprowadzili wówczas ksiądz Kubiak i ksiądz Jarosław Foltyniewicz, a zza szyby ich pracę obserwował biskup Zdzisław Fortuniak. Nowe radio spotkało się z ciepłym przyjęciem słuchaczy, choć nie brakowało też komentarzy mówiących o tym, że zabiera czas Radia Maryja i ludzie przez to „tracą różaniec, o. Hejmo, o. Górę”. Sytuację rozwiązały rozstrzygnięcia ogłoszonego przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji pierwszego procesu koncesyjnego, w wyniku których Radio Maryja otrzymało swoją częstotliwość, a radio archidiecezjalne swoją. Wcześniej jeszcze poznańska rozgłośnia zdążyła zmienić swoją nazwę – od 20 listopada 1995 roku posługiwała się nazwą Katolickie Radio Refleks, która została wyłoniona w przeprowadzonym wśród słuchaczy konkursie.

Dalsza historia poznańskiej stacji archidiecezjalnej jest nie mniej skomplikowana. W pierwszej koncesji radio wpisane miało dwie częstotliwości – 70,34 MHz i 97,7 MHz. Obie z mocą ERP 100 W z wieży na Piątkowie. W wyniku dalszych starań archidiecezji ta druga zamieniona została na 89,8 MHz, na której można było nadawać z mocą ERP 1,0 kW. Dalsze zmiany w funkcjonowaniu radia przyniosła zmiana arcybiskupa poznańskiego. Juliusz Paetz zdecydował o wprowadzeniu 15 października 1996 roku nazwy Katolickie Radio Poznań, a pięć lat później podpisał umowę, na mocy której stacja dołączyła do sieci Plus. Wówczas rozbudowywany od sześciu lat program ograniczony został do lokalnych okienek w programie ogólnopolskim produkowanym w Warszawie. Ekipa przygotowywała też relacje z odbywającego się na terenie archidiecezji spotkania młodych na Polach Lednickich i relacje z poznańskiej pieszej pielgrzymki na Jasną Górę.

Powróćmy jeszcze do opisu siedziby. „Niewielki parterowy budynek na jednym z piątkowskch osiedli w Poznaniu, wieczorem z daleka widać duży, oświetlony krzyż” – pisała w 1996 roku Gazeta Wielkopolska – „Kilka skromnie urządzonych pokoi, na ścianie ikona Matki Boskiej, obok krzyż. W reżyserce regały z płytami kompaktowymi i kasetami: Chopin, Mozart, Stare Dobre Małżeństwo, Jacek Wójcicki, Zbigniew Preisner, niewiele płyt z muzyką anglojęzyczną”. Z czasem – wraz z rozwojem nowych technologii – możliwości pomieszczeń przy Osiedlu Władysława Jagiełły 105 okazały się zbyt skromne. Zdecydowano wówczas o przeniesieniu radia do oficyny starej kamienicy przy ulicy Zielonej 2, położonej 400 metrów od Starego Rynku. Jeszcze zanim rozgłośnia wprowadziła się do nowej siedziby, nowy arcybiskup – Stanisław Gądecki – podjął decyzję o opuszczeniu szeregów sieci Plus i produkcji całodobowego programu lokalnego dla archidiecezji. Nowa stacja ruszyła 1 marca 2003 roku pod nawiązującym do motywu biblijnego szyldem Emaus – Katolickie Radio Poznań.

Po przeprowadzce radio archidiecezji poznańskiej zajmuje nie dwa pomieszczenia, a całe piętro. W jednym skrzydle znajduje się sekretariat wraz z biurem promocji i reklamy, newsroom, studio emisyjne, studio emisyjno-produkcyjne, „rozmównica” do nagrywania prostych form dziennikarskich i voice tracków oraz pomieszczenia techniczne i socjalne. Z drugiej strony klatki schodowej urzęduje dyrekcja, a dodatkowe pomieszczenia piętro wyżej zajęła księgowość. „Siedziba była projektowana jeszcze w czasach, gdy nadawaliśmy jako Radio Plus Poznań” – wspomina Wojciech Kawalec, koordynator działu technicznego, w radiu od osiemnastu lat – „nie przygotowywaliśmy wtedy słuchowisk, reportaży i audycji muzycznych, a dziś brakuje nam studia nagraniowego z prawdziwego zdarzenia”. Tę rolę spełnia duże studio emisyjne z czterema mikrofonami dynamicznymi i jednym pojemnościowym, które połączone jest z drugą reżyserką. Ta wyposażona została w cyfrową konsoletę Yamaha 01v96, odtwarzacz płyt CD i komputer z oprogramowaniem do zapisu i montażu dźwięku. W reżyserce emisyjnej stoi analogowa konsoleta Dateq BCS 70, komputery z Dyną, dwa odtwarzacze CD Sony, hybryda telefoniczna oraz tunery. W małym studiu emisyjnym zainstalowane zostały dwa mikrofony dynamiczne Shure SM7B. W jednym z pomieszczeń technicznych przechowywana jest jeszcze pierwsza konsoleta Soundcraft SAC200 oraz niewykorzystywane już dziś kompakty i magnetofony kasetowe firm Sony i Tascam, minidyski stacjonarne Sony oraz gramofon Unitry GS 434 Bernard i tuner Diory AS 254.

Program Radia Emaus skonstruowany jest tak, że znalazły w nim swoje miejsce zarówno treści ewangelizacyjne, jak i informacje regionalne. Codzienny program zaczyna się już o 5:30 blokiem „Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje”. Można w nim usłyszeć pieśń „Kiedy ranne wstają zorze”, nauczanie papieskie i Ewangeliarz. Godzinę później startuje typowy poranek z przeglądami prasy, informacjami dla kierowców i relacjami reporterów. W ciągu dnia nadawane są zarówno informacje kulturalne, lektura, magazyn rodzinny, jak i informacje „Z życia Kościoła” i „Radiowe ogłoszenia parafialne”. Popołudniówkę wypełniają informacje dla kierowców i materiały reporterskie z miast i wsi regionu. „Nie skupiamy się tylko na Poznaniu” – mówi Wojciech Kawalec – „Poznań jest tylko jedną wyspą na mapie naszego zasięgu”. Wieczór oraz weekendy to raczej czas na audycje tematyczne, rozważania i reportaże. Noc wypełniają powtórki codziennej publicystyki, audycji autorskich i muzyka klasyczna. Przez cały dzień co godzinę nadawane są informacje lokalne, z kraju i ze świata przygotowywane przez dziennikarzy poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia.

Dziś Radio Emaus nadaje na czterech częstotliwościach. W 2007 roku do poznańskiej częstotliwości 89,8 MHz dołączyło 90,4 MHz z Bolewic koło Nowego Tomyśla, dwa lata później 106,2 MHz ze Śremu, a 21 marca 2012 roku 90,2 MHz w Lesznie. „Naszym marzeniem jest uzupełnienie zasięgu tak, aby było nas słychać w naprawdę każdym zakątku archidiecezji poznańskiej, nie tylko przez internet” – dodaje Kawalec.

Literatura: Gazeta Wielkopolska, Teologia Praktyczna

Radiowy adres na mapie