W kolejnym radiowym dodatku „Kurjera Polskiego” – „Radjo w Polsce” – który ukazał się 17 grudnia 1924 roku opisano dalsze cztery firmy (powtarzając opisy PTR i spółki Radio).

„ERICSSON” Pol. Akc. Spółka Elektryczna. W Warszawie znajduje się filja znanego szeroko w świecie koncernu L. M. Ericsson w Stockholmie, istniejącego od lat kilkudziesięciu. Sprzedawane przez firmę odbiorniki radjowe pochodzą z własnych fabryk w Stockholmie, Londynie, Paryżu i Wiedniu, jak również i z fabryki „Svenska-Radio Aktiebolaget”, należącej do tegoż koncernu. Aparaty te, znane ze swej dobroci rozchodzą się od dawna w całym świecie, zyskując wszędzie zasłużone uznanie. Filja mieści się przy Alejach Ujazdowskich 47, we własnym, niedawno zbudowanym gmachu. […]

POLSKA FABRYKA TELEFONÓW Sp. Akc. Polska fabryka telefonów od roku przeszło prowadzi prace laboratoryjne nad opracowaniem własnego typu radjoaparatów. Niebawem fabryka rozpoczyna masową produkcję odbiorników radjofonicznych opierając się poza własnemi ulepszeniami na słynnych patentach f. „Marconi”, „Societė Francaise Radio-Electrique” i „Radio Corporation of America”.

Fabryka produkuje nadto masowo wszystkie części składowe, przy pomocy których amatorzy mogą sobie sami budować odbiorniki radjo. Fabryka stara się zaspokoić to zapotrzebowanie na części składowe, aby radjoamatorzy mogli korzystać wyłącznie z wyrobów krajowych.

Wyroby Polskiej Fabryki Telefonów przewyższają pod względem solidności wiele fabrykantów zagranicznych, a pomimo to i mimo nadzwyczaj ciężkich warunków ekonomicznych kraju (droga robocizna, mała wydajność pracy, brak kapitałów etc.) ceny tych wyrobów są na poziomie cen światowych. Dzieje się to dzięki częściowemu zautomatyzowaniu pracy w dziale mechanicznym: zastosowano np. nowoczesne automaty do śrubek, trybików itp. Dzięki olbrzymiej wydajności posiadanych automatów Polska Fabryka Telefonów wykonywa już od dłuższego czasu jako uboczny artykuł śruby, nakrętki itp. części toczone na potrzeby innych wytwórni oraz różnych instytucyj i firm handlowych. Biuro mieści się przy ul. Sienkiewicza 3, fabryka na Solcu nr 103.

„TEL-RADIO”. Tow. “Tel-Radio” otrzymało generalną reprezentację na Rzeczypospolitą znanej w Europie wytwórni aparatów radjotelefonicznych „Lorenz”. Odbiorcze aparaty radjotelefoniczne systemu Lorenza odznaczają się wielką łatwością manipulacji, czystością odbioru tonu nadanego i bardzo staranną konstrukcją. Aparaty 3-lampkowe w zupełności wystarczają dla dokładnego odbioru wszelkich europejskich stacyj nadawczych.

„Tel-Radio” demonstruje powyższe aparaty w lokalu swoim przy ul. Siennej 11, I-sze piętro, w godzinach wieczorowych. Aparaty Lorenza sprzedawane są na żądanie kljentów w kompletach stanowiących całość z gotową do zawieszenia anteną, tak, że do kompletu nie potrzebne są absolutnie żadne dodatkowe części. Tow. „Tel-Radio” otwiera w tych dniach obszerny lokal z wystawą iście europejską, gdzie powyższe aparaty będą demonstrowane.

„RADJOPOLONIA”. W tych dniach powstała w Warszawie nowa placówka przemysłowa p.n. „Radjopolonia” – zakłady elektromechaniczne i radjotechniczne przy ul. Nowowiejskiej nr 9. Techniczne urządzenie zakładów stoi na wysokim szczeblu nowoczesnej techniki. Na czele „Radjopolonji” stoi dyr. p. Antoni Rauer. Z d. 15 b.m. zakłady rozpoczęły dawać radjo-koncerty.

A tymczasem w warszawskim eterze 30 stycznia 1925 roku na fali 380 metrów nasiliły się próby…

Ilustracja tytułowa: Fragment pierwszej strony „Kurjera Polskiego” z 17.12.1924

Źródło ilustracji tytułowej: „Kurjer Polski”, 17.12.1924