W pierwszych dniach kwietnia 1925 roku „Rzeczpospolita” podjęła temat zaplanowanego na 16-18 maja 1925 roku międzynarodowego kongresu radiowego w Madrycie, na którym planowano omawiać sprawy zabezpieczenia własności intelektualnej przy nadawaniu przez radio. W wydaniu z 6 kwietnia znalazł się opis tego zagadnienia oraz zachęta do udziału w tym spotkaniu. Podany koszt to 50 pesetas, co przeliczono na około 38 złotych.

W razie przyznania tego prawa autorowi przyznaje się jemu, względnie nabywcy jego utworów literackich i muzycznych, temsamem milczące bezprzeczne prawo do ustalenia obrony praw swoich przy nadawaniu tychże utworów zapomocą radjotelefonji. Po przyznaniu tego prawa kongres będzie zabiegał o to, aby wszystkie kraje należące do konwencji berlińskiej włączyły do swojego prawodawstwa o własności intelektualnej dodatek obejmujący uchwały kongresu.

Kongres ma ustalić czy stacje nadawcze mają płacić określoną cenę lub ryczałt za każdy program czy też kwotę za każdą pieśń, względnie utwór muzyczny lub też określoną stawkę procentową – w każdymbądź razie nie niższą niż dziesięć procent od wpływów brutto za ogłoszenia, subwencje i składki członkowskie. Kongres starać się będzie również o powzięcie uchwały celem oddziaływania na rządy odnośnych państw, które pobierają opłaty od stacji odbiorczych, żeby do polis licencji i składek członkowskich doliczyć określoną stawkę procentową. Dodatek ten winien mieć możliwie charakter międzynarodowy.

Członkowie kongresu są proszeni o składanie wniosków, w jakiej formule ma nastąpić podział tantjem, nie odnośnie utworów autorów krajowych – bo tę powinien każdy kraj ustalić nieskrępowanie podług swojego uznania i swoich praw, lecz odnośnie przesyłania ze stacji zagranicznych, przyczem należy uwzględnić promień działania stacji i możliwość dalszego przesyłania.

Pozatem omawiane będą sprawy dotyczące zainstalowania mikrofonów w teatrach; stosunek radjotelefonji do prasy, a więc: publikowanie informacji, koncertów radjowych, reklamy, ogłoszenia itd.

W końcowej części artykułu znalazła się jeszcze informacja, że Sociedad de Autores Espanoles to organizacja mająca na celu ochronę praw autorskich i pobieranie tantiem oraz że jej członkami są wszyscy autorzy i kompozytorzy sceniczni. Do zagadnienia praw autorskich będziemy jeszcze niejednokrotnie wracać.

Pisaliśmy już w naszym cyklu o grupach zawodowych bojących się nadchodzącej wielkimi krokami rewolucji, jaką przynosiło radio… Ale, jak zauważyło lwowskie pismo o tytule „Rolnik”, jego grupa docelowa z niecierpliwością czekała na rozpowszechnienie się nowego wynalazku. Pierwszą i chyba najważniejszą podniesioną w artykule kwestią był oferowany tą drogą dostęp do prognoz pogody, pozwalających na lepszą organizację pracy w polu. Dziś trudno sobie wyobrazić, że w tamtych czasach rolnik nie miał skąd czerpać informacji o tym kiedy zaskoczy go deszcz. Kolejna sprawa to znajomość cen z giełd towarów, dzięki której rolnik miał unikać wyzysku.

Prócz tego radjo łączy rolnika z kulturą ogólną nie pozwalając mu zaśniedzieć jednostronnie.

Podsumowywał przegląd prasy redaktor „Dziennika Poznańskiego.

Na zakończenie przejdźmy do kroniki wydarzeń. W poniedziałek, 6 kwietnia 1925 roku, w lokalu Polskiej Partii Socjalistycznej na Starówce przy ulicy Rycerskiej odbyło się zebranie klubu radioamatorów Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego połączone z odczytem. W jego trakcie można było zapisać się do klubu, a także wyrazić chęć uczestnictwa w zaplanowanym na kolejny wieczór koncercie radiowym.

Ilustracja tytułowa: Radio u sołtysa wsi Osedowice

Źródło ilustracji tytułowej: Narodowe Archiwum Cyfrowe