Wspomniana przedwczoraj „radio-moda” zataczała coraz szersze kręgi. W czwartek, 16 kwietnia 1925 roku, w „Dzienniku Poznańskim” ukazała się reklama z wielkim napisem „Radjo gratis”. Co trzeba było zrobić, aby mieć możliwość słuchania koncertów w domu?

Przy zakupie dywanów strzyżonych powyżej zł 1000 w ciągu miesiąca kwietnia i maja br. dajemy każdemu klientowi dla reklamy bezpłatnie bez podwyż. ceny 1 odbiornik Radjo dający możność odbioru wszyst. stacji europejskich.

Ofertę przygotował punkt Marii Kraussowej, mieszczący się w Poznaniu przy Placu Wolności 11. Zastanawia jedynie podkreślenie, że to dla reklamy i chodzi o jeden odbiornik…

Klientów, a w zasadzie czytelników (jeśli nie „oglądaczy”) na radio próbował przyciągnąć warszawski tygodnik „Ilustracja”, który w drugim kwartale 1925 roku zaczął ukazywać się w większym formacie oraz ze znacznie rozszerzonym działem fotografii i materiałów tekstowych. Przypomnijmy, to to pismo – niedostrzeżone przez historyka radia, Macieja Józefa Kwiatkowskiego – które już w wydaniu z 14 lutego publikowało zdjęcia studia i nadajnika stacji Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego. Celem wypromowania zmian ogłoszony został szeroko reklamowany konkurs z radiową nagrodą…

Wobec coraz powszechniejszego zainteresowania się epokowym wynalazkiem radjofonji, „Ilustracja” rozlosowywać będzie wśród wszystkich swych czytelników co miesiąc jeden wspaniały aparat radjofoniczny „Lorenza”, wraz z kompletną instalacją, ogólnej wartości zł 709,50. Aparat ten pozwala na odbieranie programów wszystkich europejskich stacyj radjowych. Na mocy specjalnego kontraktu firma „Tel-Radjo” w Warszawie przeprowadzi każdorazowo na koszt „Ilustracji” instalacje wylosowanego aparatu w stolicy i na prowincji.

Co tu trzeba było zrobić, aby wygrać?

Każdy numer „Ilustracji” zawiera kupon numerowany (p. str. 20 u dołu). Należy zebrać 4 kupony z 4 numerów kolejnych, wyciąć, opatrzyć nazwiskiem i adresem i przesłać wszystkie 4 kupony do Red. „Ilustracji”, Mazowiecka 4 w Warszawie. Losowanie pierwszego aparatu dn. 15 maja.

Wybiegnijmy zatem nieco w przyszłość i sprawdźmy kto został tym szczęśliwcem.

Komisja specjalna pod kierownictwem i kontrolą p. Jabłońskiego, zastępcy rejenta Nieznańskiego i świadków – dyr. inż. Jeziorańskiego i p. Reutta ustaliła liczbę zgłoszeń konkursowych Czytelników „Ilustracji” w sumie 1934. Spodziewać się należy, że liczba ta znacznie wzrośnie przy losowaniach następnych.

Losowania dokonało małe dziecko, Helena Korolczykówna, zamieszkała w Warszawie, Mazowiecka 4, wyciągając kupon z nazwiskiem szczęśliwego laureata. Jest nim stały czytelnik „Ilustracji”, p. Stefan Skupieński, Warszawianin zamieszkały przy ul. Bagatela Nr 15, zawiadomiony w pół godziny po losowaniu o jego szczęśliwym dla siebie rezultacie, nadesłał nam swą fotografję, swój autograf, które reprodukujemy obok.

Tego kim został drugi szczęśliwiec nie udało nam się odnaleźć w kolejnych numerach… W czerwcu radiowy konkurs został zastąpiony przez nowy, zorganizowany pod hasłem: „Liczcie wasze zapałki, bo to się wam przyda”…

Radio-aparatem, jako nagrodą w konkursie, kusił też warszawski miesięcznik ilustrowany „Naokoło Świata” pod redakcją znanego podróżnika i powieściopisarza – jak się reklamował – Ferdynanda Goetla. Trzeba było odpowiedzieć na dwa pytania:

• 1. Jaka oczywista omyłka wkradła się do jednego z utworów, znajdujących się w numerze 10 Naokoło Świata i kto jest jej autorem? (Nie wchodzą tu w grę wszelkie ewentualne odszukane w tekście błędy zecerskie lub korektorskie, jak zmienione brzmienie nazwiska, zmieniona pisownia poszczególnych wyrazów itd.)
• 2. Jaka będzie przybliżona ilość trafnych odpowiedzi na pytanie pierwsze? (Dla orjentacji czytelników dodajemy, że ilość wydrukowanych w kwietniu egzemplarzy Naokoło Świata wynosi okrągło 25000 sztuk, a zatem tyle najwyżej, a nie więcej osób posiadających kupon Nr 1 jest upoważnionych do ubiegania się o nagrodę.

Ilustracja tytułowa: Wyniki loterii tygodnika „Ilustracja”

Źródło ilustracji tytułowej: „Ilustracja” 21/1925