W środę, 22 kwietnia 1925 roku, „Ilustrowany Kuryer Codzienny” przywołał depeszę PAT o zakończeniu prac komitetu radiotelegraficznego w Genewie.

Komitet radiotelegraficzny, powołany przez komisję komunikacyjną i tranzytową Ligi Narodów zakończył swe prace. Komitet wyraził opinję, że byłoby pożądane, ażeby w roku 1926 zwołana została przygotowawcza konferencja radjotelegraficzna wszystkich państw europejskich, albo przynajmniej większej ich liczby. – Głównem zadaniem tej konferencji byłoby, korzystając z rezultatów prac konferencji światowej Unji telegraficznej, zwołanej przez rząd francuski na 1 września br. ułatwienie prac radiotelegraficznej konferencji w Waszyngtonie, którą rząd Stanów Zjednoczonych ma zamiar zwołać w celu poddania rewizji dotychczas obowiązującej konwencji radiotelegraficznej. Komitet uważa, że konferencja waszyngtońska powinnaby być zwołana dopiero w roku 1927.

Tymczasem, jak dowiedziała się „Nowa Ziemia Lubelska”, ogłoszone na paryskim kongresie językiem radioamatorów esperanto coraz śmielej poczynało sobie w radiowym świecie.

W ostatniej chwili dowiadujemy się, iż wszystkie radjonadawcze stacje w Niemczech wprowadziły język „Esperanto” do swego programu. Stale również produkują przemówienia w tym języku stacje Barcelona (Hiszpanja), Hilversum (Holandia), stacja Radio Paris (Francja), Minneapolis i St. Paul (Stany Zjednoczone).

W Warszawie zaś dobiegała końca inna epoka… Epoka „Ciotki”. Jak donosił „Kurjer Polski”:

Tylko jeszcze przez tydzień bieżący grana będzie ciesząca się nadzwyczajnem powodzeniem radjo-rewja „Halo! Ciotka!”

Symbolicznym końcem pewnej epoki w Krakowie było wyprowadzenie zwłok Jana Stocka z kaplicy na Cmentarzu Rakowickim na dworzec kolejowy. Twórca Akademii Górniczej, redaktor pisma „Radjo dla wszystkich” ruszył w swoją ostatnią drogę do rodzinnego Dobromila, gdzie dwa dni później został pochowany. W pogrzebie uczestniczyło wielu fizyków, z którymi spotkał się na swojej zawodowej drodze – zarówno tych z wyższych uczelni, jak i nauczycieli z galicyjskich szkół. Niestety nikt po Stocku nie przejął redagowania stworzonego przez niego czasopisma. Tytuł „Radio dla wszystkich” – pisany już przez i – powrócił w roku 1938, jednak trudno doszukiwać się tu kontynuacji. Ten nowy najpierw dwutygodnik, a później tygodnik miał charakter popularny.

Ilustracja tytułowa: Nekrolog Jana Stocka, twórcy pisma „Radjo dla wszystkich”

Źródło ilustracji tytułowej: „Radjoświat” 2/1925