Powróćmy do sprawy pierwszego polskiego radiowego crowdfundingu, o którym napomknęliśmy dwa dni temu. Wtedy pisaliśmy o firmach radiowych, które postanowiły dorzucić się do inicjatywy Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego. Dziś pora na zwykłych słuchaczy. Wracamy do artykułu Janusza Odyńca z „Radio-Amatora” z 25 kwietnia 1925 roku.

Z wielu stron jest poddawaną nam myśl dania inicjatywy do dobrowolnego opodatkowania się radjoamatorów na rzecz transmisyj radjofonicznych fabryki PTR. Dla przykładu pozwolimy sobie przytoczyć list p. Jerzego Bułhaka – założyciela klubu „Radjo-Kresy” w Nieświeżu. […]

Szanowny Panie Redaktorze! Może to jest zbyt śmiałem z mojej strony poddawanie jakichkolwiek projektów, lecz Panowie ogniskują cały młody, a już tak znaczny ruch radjoamatorski w Polsce, a wszak obecnie chyba jeno od jego pionierów zależy dalsza możność korzystania z polskiego radjofonu. Więc czy Panowie nie zechcieliby zwrócić się z odezwą (lub w jakiej innej formie) do wszystkich radjoamatorów w Polsce o dobrowolne i prywatne opodatkowanie się w formie zwykłej opłaty za radjofon, która przecież jest najsłuszniej należną i sądzę, że wszyscy radioamatorzy, bądź zgrupowani w kluby, bądź w pojedynkę, chętnie ją uiszczą. […]

Podpis (-) Antoni Jerzy Bułhak

Nieśwież, 15 kwietnia 1925 r.

List powyższy pełen zapału i zrozumienia dla ważności radja w związku z listami innemi skłonił nas do porzucenia stanowiska niezdecydowanego i wystąpienia z inicjatywą poparcia materjalnego przez radjoamatorów wysiłków T-wa PTR w celu utrzymania, a ewentualnie i rozszerzenia programów radjofonicznych tego T-wa.

List powyższy sam wystarczy za odezwę do radjoamatorów, my zaś przedstawimy tylko plan naszej akcji.

Przede wszystkiem musimy zaznaczyć, że zbieranie dobrowolnych składek na rzecz prowadzenia produkcyj radjofonicznych stwarza prowizorjum „broadcastingu” – tego zaś nie można robić bez zgody Rządu, gdyż byłoby to samowolnem naruszeniem przywileju Rządu, mamy jednak pewną nadzieję, że uda nam się znaleźć pewną formę wspomożenia wysiłków T-wa PTR, która nie narazi nikogo na żadne trudności – przeciwnie – wszystkich zadowoli. Tymczasem chcielibyśmy zebrać materiał statystyczny, który dałby nam możność liczbowego ujęcia sytuacji, co w następstwie dałoby nam możność oparcia naszych wysiłków na poważnych podstawach liczbowych.

W tym celu wzywamy wszystkich posiadaczy odbiorników radjowych, zarówno osoby prywatne jak i radjokluby, by zechciały jak najszybciej powiadomić nas czy zgodziłyby się, ewentualnie, opodatkować się dobrowolnie w wysokości 3 zł miesięcznie od każdego odbiornika prywatnego i po 1 zł od każdego członka radjoklubu. Według naszych obliczeń w ten sposób możnaby zebrać sumę dostateczną na przedłużenie o kilka godzin transmisyj radjofonicznych (koszt każdej dodatkowej godziny transmisj wynosi około 100 zł, podczas gdy koszt pierwszej godziny wynosi 300).

Komu powyższe sumy składek wydają się zbyt wysokie lub zbyt niskie – prosimy by zechciał zadeklarować inną sumę, co nam posłuży jako cenny materjał statystyczny do urzeczywistnienia naszych projektów. […]

O wynikach naszych zabiegów oraz bliższe szczegóły naszych projektów podamy w n-rze następnym Radio-Amatora.

Ilustracja tytułowa: Deklaracja comiesięcznych wpłat na stację PTR

Źródło ilustracji tytułowej: „Radio-Amator” 8/1925