Starszym Warszawiakom nazwa kino Światowid może kojarzyć się z funkcjonującym do końca lat siedemdziesiątych XX wieku domem dziesiątej muzy przy placu Inwalidów na Żoliborzu. Tymczasem kilkadziesiąt lat wcześniej, nieopodal zbiegu ulic Marszałkowskiej i Złotej – pod numerem 111 – funkcjonował uznany kinoteatr Światowid, w latach trzydziestych doceniony za zgrupowanie w swoim repertuarze największych światowych arcydzieł. Choć w czasach, o których piszemy, okolica nie cieszyła się najlepszą reputacją… Tygodnik „Światowid” z 27 marca 1926 roku odnotowywał:

Policja śledcza ustaliła niedawno, że w podziemiach domu l. 111 przy ulicy Marszałkowskiej, zdawna już posiadającego bardzo podejrzaną opinję, znajdują schronienie wszelakie męty wielkomiejskie, począwszy od kasiarzy, a skończywszy na bandytach, splamionych krwią.

W owym przedwojennym Światowidzie 5 maja do repertuaru wprowadzony został „zachwycający, pełen sensacyjnych momentów film wschodni” o tytule „Dziewice Wschodu”. W prasie reklamowany był w następujących słowach:

Dramat egzotyczny w 8 wielkich częściach na tle zmagań Anglji z narodami wschodniami. Tłumy walczących Arabów. Okrucieństwa Anglików. Orygin. zdjęcia. („Kurjer Poranny”, 5.05.1925),

Dramat arabski w 8 aktach. Przez wystawienie tego filmu uczyniliśmy zadość upodobaniom naszej publiczności, która pragnie zachwycać się mistycznym urokiem Wschodu. W obrazie biorą udział znani aktorzy narodowości arabskiej z pięknym Sald Fezulem na czele. („Nasz Przegląd”, 8.05.1925, „Kurjer Czerwony”, 9.05.1925),

Akcja toczy się w oryginalnem środowisku arabskiem. Na kanwie miłosnej rozwija się problemat potęgi rasy angielskiej. Fenomenalne odzwierciedlenie życia wschodniego z jego przepychem i przewrotnością. Walka Arabów z Anglikami. Sytuacje pełne podziwu i napięcia. („Warszawianka”, 8.05.1925),

Film tchnący kolorytem wschodu, fascynujący tempem akcji i egzotycznością („Kurjer Poranny”, 10.05.1925).

Więcej o akcji można dowiedzieć się z recenzji zamieszczonej w „Dzienniku Bydgoskim” w sierpniu 1925 roku:

Dla nas Europejczyków wschodnie krainy globu ziemskiego będą zawsze pełne ciekawych i niezbadanych tajemnic. Dramat obecnie wyświetlany w kinie Kristal osnuty jest na tle stosunków Wschodu, gdzie Anglicy tam panujący nie cieszą się zbytnią sympatją, lecz w obrazie „Dziewice Wschodu” bohater Anglik zyskuje do pewnego stopnia sympatję, choć ciężko jej później doświadczył. Sceny obrazu są wspaniałe: zgiełk, kurzawa walk morderczych Arabów z Anglikami, przepych haremów, tańce odalisek czarują widza i przejmują do głębi.

Co ciekawe „Dziennik Białostocki” jako odtwórców głównych ról wymieniała Estherę Carennę (zapewne to Esther Carena) i Aleksandra Murskiego, a łódzka „Ilustrowana Republika” Mary Odette. Wyszukiwarki po wpisaniu tych wszystkich nazwisk nie zwracają jednego, konkretnego filmu…

A co to wszystko ma wspólnego z radiem? Otóż przy okazji premiery tego niemego wszak nadal filmu kino Światowid postanowiło udostępnić swoim bywalcom… radioodbiornik. Udoskonalony „radjofon” odbierający niezawodnie cały kontynent stanął w foyer. O 16 zaczynał się film, a od 18 można było słuchać prelekcji i koncertów, również ze stacji PTR. W ten w piątek, 8 maja 1925 roku wystąpiło Trio Wiłkomirskich.

Ilustracja tytułowa: Wejście do kina „Światowid” przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie i reklama filmu „Dziewice Wschodu”

Źródło ilustracji tytułowej: „Światowid” 13/1926, „Warszawianka”, 8.05.1925