W sobotę, 9 maja 1925 roku, na fali 385 metrów można było usłyszeć arie i piosenki operetkowe w wykonaniu artystów Teatru Nowości, a także uwerturę do operetki „Figle bandytów”, którą skomponował Franz von Suppé, shimmy „Oh, baby” Waltera Donaldsona i fokstrot „Maszy… maszynistka” Charlesa Borela-Clerca. Utwory te ponownie jednak nie miały szans dotrzeć do krakowskich posiadaczy odbiorników. Tego dnia „Ilustrowany Kuryer Codzienny” doniósł:

Ze względu, że warszawska stacja nadawcza PTR na razie jest bardzo słaba, tak, że w Krakowie słyszeć ją można jedynie przy użyciu silnych aparatów – dyrekcja poczt i telegrafów w Krakowie po porozumieniu się z krakowskim Radjoklubem zniosła z dniem 6 maja br. przerwę pracy nadawczej radjostacji w Dębnikach między godziną 18-19, a natomiast przedłużyła przerwę pracy od godziny 20-23’30.

Zarządzenie to powitają szerokie sfery krakowskich radjoamatorów z niekłamaną radością, albowiem w tym czasie funkcjonują najlepsze stacje zagraniczne.

Dziś jakoś trudno uwierzyć w ten entuzjazm…

Sobota była też przedostatnim dniem odbywającego się po raz pierwszy Targu Międzynarodowego w Poznaniu. W latach 1921-1924 impreza ta miała charakter krajowy. I tu – jak pisał „Dziennik Poznański” – znalazło się miejsce dla radia.

W tym zaś roku dla wszystkich zainteresowanych w należytem rozwoju w Polsce radjotechniki nadarza się doskonała okazja dla obejrzenia i zapoznania się z najnowszemi urządzeniami i aparatami radjotechnicznemi, które bardzo poważnie i niezwykle interesująco będą prezentować się na tegorocznym Międzynarodowym Targu w Poznaniu.

W otwarciu 3 maja 1925 roku uczestniczyli m.in. minister przemysłu i handlu Józef Kiedroń z żoną, minister spraw wewnętrznych Cyryl Ratajski oraz małżonka premiera Władysława Grabskiego, a także posłowie, konsulowie – francuski, czechosłowacki, angielski i niemiecki – oraz przedstawiciele przemysłu i zagranicznej prasy. Tak w dniu otwarcia Targu na łamach „Echa Warszawskiego” pisał redaktor A. B.:

Dużym sukcesem Targu jest to, że są reprezentowane na nim wszystkie gałęzie naszego przemysłu. Na Targu w Poznaniu widzimy zarówno przemysł ciężki, jak średni i drobny (największy eksponat waży 18 tysięcy kilogramów).

Na czoło przemysłu metalowego wysuwa się dział narzędzi rolniczych, zajmujący 6500 m. kw., na wolnem polu i młynarskich oraz wszelkiego rodzaju narzędzi precyzyjnych. Przemysł tekstylny zajmuje połowę parteru nowej hali. Poza Widzewską Manufakturą widzimy tam wiele firm krajowych i zagranicznych. Drugą połowę parteru nowej hali zajmuje bardzo bogaty dział wyrobów skórzanych, dział zabawkarski i galanteryjny, który przedstawia cały szereg nowości, jeszcze w Polsce nieznanych.

W pawilonach targowych na Placu Drwęskiego panuje olbrzymie przepełnienie. Znalazły tam pomieszczenie następujące działy: chemiczny, spożywczo-używczy, meblarski i dział rożnych, który został zorganizowany tylko dla tego, że cały szereg firm nie można było pomieścić przy Wieży Górnośląskiej. Niewątpliwą atrakcją Międzynarodowego Targu jest dział radjofoniczny, albowiem wszystkie polskie wytwórnie tej branży biorą udział w Targu.

Impreza zgromadziła 2200 wystawców. 80% z nich przypadło na Polskę, 10% na Niemcy. W pozostałych 10% znalazła się Anglia, Francja i Szwecja.

Ilustracja tytułowa: Szkic terenu Targów Poznańskich

Źródło ilustracji tytułowej: „Ilustracja” 18/1925