Poruszony wczoraj wątek pochodzenia słowa broadcasting oraz korzyści z niego wynikających w poniedziałek, 18 maja 1925 roku, kontynuował „Robotnik”.

Przed rozpatrzeniem co może dać radjofonja dla klas pracujących zwróćmy uwagę na to, czem jest radjofonia i jakim celom ona służy. Radjofonja jest to pewien sposób pozwalający wysyłać dźwięki we wszystkich kierunkach; dlatego Anglicy nazywają ją „Broadcasting” (co pochodzi od słowa angielskiego: to broadcast – rozszerzać się). Radjofonję można porównać z cudownym telefonem, który powiększa dalekonośność słowa, wykorzystując do tego celu fale eteru. Ilość słuchaczy może być równocześnie niezmiernie wielka i może się znajdować w znacznej odległości od radjostacji nadawczej. Radjofonja pozwala na promieniowanie muzyki, dzieł literackich, nauki aż do najbardziej oddalonych i głuchych wiosek; jest ona rozszerzaniem się myśli po przez góry, oceany, bez względu na granice nakreślone przez ludzi. […] Za pomocą słuchawki radjofonicznej można słuchać wykładów naukowych, przemówień znakomitych ludzi, jak również słyszeć koncerty i śpiew. Można też otrzymywać wiadomości ogólnego charakteru i przepowiednie o stanie pogody (co ważnej jest dla wsi). […] Takie przepowiednie przynoszą ogromną korzyść dla gospodarki krajowej, o ile każdy zarząd gminy, każda szkoła ludowa, zresztą każde postępowe gospodarstwo prywatne miałoby niewielki aparat odbiorczy i odbierałoby przepowiednie pogody. Ponieważ Polska jest krajem rolniczym taka stała obsługa meteorologiczna całej Rzeczypospolitej znalazłaby zrozumienie i uznanie powszechne oraz przyczyniłaby się do spopularyzowania radjofonji. […]

Jaki to będzie wzniosły cel dać możność korzystania z radjofonji klubom, rodzinom robotniczym i mieszkańcom wiosek. Radjofonja wniesie w życie wioski, gdzie jest tak mało rozrywek, nowy świeży prąd, odciągnie od nudy i zainteresuje młodzież wiejską. […] Obecnie dobry odbiornik z akcesorjami kosztuje około 500 zł, a z wzmacniaczem i głośnikiem więcej niż tysiąc złotych, więc do nabycie takiego odbiornika dla poszczególnych osób jest bardzo trudne, lecz zupełnie możliwe dla klubów robotniczych. Kiedy zostaną utworzone radjostacje nadawcze w innych większych miastach, np. we Lwowie, Poznaniu, Wilnie (a taki projekt istnieje) lub Warszawa będzie miała radjostację o znacznie większej mocy, to będzie wtedy możliwość słuchania produkcji radjofonicznych za pomocą małych a tanich odbiorników detektorowych (w cenie od 20 zł). […]

Niezależnie od wyżej wyszczególnionego zastosowania radjofonji w życiu społecznem, posiada ona ogromne znaczenie dla przemysłu radjoelektrycznego, co da możność znalezienia zarobku wielu bezrobotnych.

Owy broadcasting… a nawet DX-ing w praktyce postanowił sprawdzić pewien Amerykanin. Jego historia, opisana w „Dzienniku Poznańskim”, nie zmieściła nam się wczoraj.

Dnia 17 maja wyrusza w podróż doświadczalną znany amerykański badacz Eric H. Palmer z Brooklyn. Zabiera on dwa najnowszej konstrukcji radjoodbiorniki i będzie sprawdzał siłę audycji w różnych okolicach i różnych warunkach atmosferycznych. Powrót do Brooklynu nastąpi w połowie czerwca, a w międzyczasie przeprowadzi swe studja na wybrzeżu Oceanu Spokojnego, w górach i dolinach Kalifornji i na jeziorze Ontario. Zapomocą silnej stacji nadawczej będzie regularnie informował dzienniki o wysiłkach swych studji. Jak wielkie zainteresowanie budzi ta wyprawa wynika z tego, że razem z nim wyrusza specjalnym pociągiem delegacja dobrowolnych współpracowników w liczbie 125 osób. Do popularyzacji radio przyczynia się każdy jak może. Na przykład stacja WCN w Chicago ogłosiła w pismach, że zaprasza wszystkich przybywających do miasta do zwiedzania jej studjo, które się znajduje w hotelu Drake.

Na zakończenie jeszcze wiadomość o warszawskich kolejarzach, którzy pozazdrościli tym bydgoskim. W lokalu Zarządu Głównego Związku Zawodowego Kolejarzy przy ulicy Długiej 19 o godzinie 18 odbył się odczyt i demonstracja aparatu radiowego najnowszej konstrukcji. Członkowie związku wchodzili bezpłatnie.

Ilustracja tytułowa: Dział Radjo-humor w piśmie „Radjo dla wszystkich”

Źródło ilustracji tytułowej: „Radio dla wszystkich” 4-5/1925