Przy okazji opisu pożegnalnej audycji stacji PTR z 31 maja 1925 roku wspominaliśmy o nadanym wówczas przemówieniu prof. Odona Bujwida w stworzonym przez Ludwika Zamenhofa języku esperanto. Jego pojawienie się w programie było zaskoczeniem, bowiem nie był zapowiadany w ani jednym z drukowanych w prasie programów. Nieco więcej światła na to skąd wziął się on przed mikrofonem rzucają artykuły z „Kurjera Warszawskiego” z 9 czerwca 1925 roku właśnie oraz czerwcowego numeru pisma „Esperantysta Polski”.

Od soboty, 30 maja – a właściwie od niedzieli, bo w sobotę była jedynie kolacja zapoznawcza – do poniedziałku, 1 czerwca, w Warszawie w sali balowej Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego przy ulicy Foksal 19 odbywał się VI Kongres Polskiego Towarzystwa Esperantystów. Wedle relacji „Kurjera” wzięło w nim udział ponad 200 osób. Jeszcze zanim uroczyście rozpoczęto obrady ksiądz Eugeniusz Szlenk, esperantysta z Kutna, odprawił mszę dla uczestników spotkania w kościele św. Anny na Krakowskim Przedmieściu.

Po zagajeniu obrad przez prez. Bujwida nastąpiły przemówienia powitalne esperantystów ze wszystkich dzielnic Polski, w liczbie około 30, oraz p. Cense z Paryża w imieniu esperantystów francuskich i p. Chochłowa z Zagrzebia w imieniu kolegów jugosłowiańskich.

Choć trzeba zauważyć, że „Esperantysta Polski” o koledze z Zagrzebia pisał Hohlow. Jednym z aktywnych uczestników pierwszego dnia obrad był nie kto inny, jak Stanisław Odyniec. Tak relacjonował to „Esperantysta Polski”:

Po przerwie, podczas której fotografują nas, niestety, przez nieuwagę fotografa bezskutecznie (na kliszach nic nie wyszło!) gość nasz p. Odyniec, Redaktor „Radjo-Amatora”, przedstawia sprawozdanie z Konferencji Radjowej w Paryżu, w której brał udział jako przedstawiciel Polskiego Związku Radjo-Amatorów. Oświadcza, że Związek życzy sobie wejść w stosunki z ruchem esperanckim i propagować nasz język wśród swych członków. Kongres wita z radością to oświadczenie, a Prezes serdecznie dziękuje utalentowanemu mówcy.

A przypomnijmy – za „Kurjerem” – że zjazd ten uchwalił przyjęcie esperanta jako powszechnego języka pomocniczego w stosunkach radiowych. I prawdopodobnie w tym momencie Stanisław Odyniec zaprosił Odona Bujwida do przygotowanej już wcześniej audycji.

Kolejnym punktem programu był obiad w Klubie Urzędników Ministerstwa Oświecenia przy ulicy Senatorskiej. W wycenionej na 3 złote porcji znalazła się zupa szczawiowa, pieczeń cielęca z sałatą i wódka. O kawie, ku rozżaleniu uczestników, zapomniano. Po posiłku rozpoczęła się część zamknięta dla gości – Wszechpolska Konferencja Delegatów Stowarzyszeń.

Na chwilę jednak sekretne drzwi konferencji otwarły się. Nie po to, by wpuścić publiczność, lecz by wypuścić delegatów. Pobiegli oni do sąsiedniej sali, gdzie podczas koncertu radjo nagle zadźwięczała esperancka mowa. Warszawska stacja radjowa PTR rozesłała przemówienie Prof. Bujwida, które raz jeszcze, a poraz pierwszy w Warszawie dowiodło znakomitej jasności naszego języka. Wydawało się nam, że słyszymy Profesora lepiej, niż gdyby mówił w tym samym salonie.

Polskie Radio stałą redakcję esperanto utworzyło w roku 1959. Do 2006 roku przygotowywane przez nią programy były dostępne w eterze, przez kolejne nieco ponad cztery lata tworzony był podcast.

Ilustracja tytułowa: Fragment pierwszej strony pisma „Esperantysta Polski”

Źródło ilustracji tytułowej: „Esperantysta Polski” 6-7/1925