Decyzja o odbudowie centrum nadawczego w Łazach pod Raszynem zapadła jeszcze zanim Polskie Radio oficjalnie przeniosło się z Lublina do Warszawy. Już 27 lutego 1945 roku Rząd Tymczasowy zabezpieczył niezbędne środki na ten cel. Roboty rozpoczęły się w maju i trwały trzy miesiące. „W chwili rozpoczęcia prac Raszyn był rumowiskiem cegieł, pogiętych blach i zżartych ogniem rur” – pisał redaktor „Życia Warszawy” w dniu oficjalnego uruchomienia radiostacji 19 sierpnia 1945 roku – „Dziś pięknie wyżwirowaną aleją w Raszynie podjeżdżamy pod pałac, odcinający się nieskazitelną bielą ścian od zieleni ukwieconych trawników. W głębi za budynkiem radiostacji rysuje się na tle przepływających białych obłoków delikatny kontur słynnej wieży raszyńskiej. Wśród drzew kryją się trzy domki fińskie, w których mieszka obsługa radiostacji”. Jeden maszt, będący jednocześnie anteną, mierzył 128 metrów i zbudowany był z dwóch, wysadzonych przez Niemców. Ważył 60 ton, a jego podnoszenie trwało dziesięć godzin. Nowy obiekt emitował program Polskiego Radia na falach średnich wykorzystując podarowany przez Związek Radziecki nadajnik pracujący przed wojną w Baranowiczach. Obok znajdował się nadajnik krótkofalowy o mocy 7,5 kW, przeznaczony do emisji programów dla zagranicy. W 1949 roku na terenie obiektu wzniesiona została konstrukcja o wysokości 335 metrów, która służy do dziś. 128-metrowy maszt pełnił rolę radiostacji rezerwowej do roku 1959.
Źródło: Stanisław Miszczak „Historia radiofonii i telewizji w Polsce”, wycinki prasowe
W naszym wykazie staramy się prezentować możliwie aktualne i dokładne dane. Widoczny spis zawiera nadajniki, które aktualnie pracują (legalnie lub bez pozwolenia radiowego "B"), które pracują okresowo "O", lub których uruchomienie jest planowane w najbliższej przyszłości "UP". Tabela nie zawiera nadajników, które są na etapie uzgodnień w KRRiT / UKE - te znajdziesz w Poczekalni .