„Ministerstwo Łączności już od końca lat siedemdziesiątych było zainteresowane zaplanowaniem odpowiedniego wykorzystania tego pasma w Polsce, pomimo, że w tym czasie nie było mowy jeszcze o tym, żeby można było w tym zakresie rozpowszechniać jakieś programy” – wspominał Wojciech Makowski, wieloletni szef techniki Polskiego Radia – „Polska administracja zaplanowała wykorzystanie tego zakresu do uruchomienia sześciu sieci nadawczych o zasięgu ogólnokrajowym, w tym pięciu sieci stereofonicznych i jednej sieci monofonicznej”. W tym czasie Polskie Radio nadawało cztery programy krajowe oraz okienka rozgłośni regionalnych. „Po roku 1990 arbitralnie niejako zostały te sieci już wstępnie przyporządkowane w taki sposób, że połowa tych sieci miała trafić do nadawców publicznych, czyli Polskiego Radia i rozgłośni regionalnych, a połowa, czyli trzy, do nadawców komercyjnych” – wyjaśniał Makowski – „Można powiedzieć, że chodzi tu o RMF FM, Radio Zet oraz Radio Maryja, które w swoich działaniach nadawczych znacznie wyprzedziło rozgłośnie diecezjalne, bo tak de facto ta szósta sieć wstępnie była zaplanowana dla radia diecezjalnego”.
Przy mikrofonie...
Wojciech Makowski w Polskim Radiu pojawił się jeszcze jako student. Na jesieni 1964 roku pisał pracę magisterską związaną ze Studiem Eksperymentalnym. Kilka miesięcy później rozpoczął regularną pracę w tej placówce. W 1982 roku przeniósł się do działu technicznego, gdzie zajął się budową i uruchamianiem centrum nagrań w budynku Polskiego Radia przy ulicy Woronicza. Jedenaście lat później objął funkcję szefa techniki, którą sprawował do roku 2003, kiedy to został pełnomocnikiem Zarządu PR do spraw nadawczych. Jest autorem projektu uruchomienia sieci nadawczej radiofonii cyfrowej. Obecnie na emeryturze.