„8 października [popr. K.S.] 1994 roku pojawił się w Polskim Radiu program Polskie Radio BIS” – zastąpienie średniofalowego Programu IV Biską wspominał Wojciech Makowski, wieloletni szef techniki Polskiego Radia – „Polskie Radio BIS decyzją Zarządu Polskiego Radia otrzymało do swojej dyspozycji stacje nadawcze z »górnego« pasma UKF-u, nawiasem mówiąc przeznaczone dla Programu II, bo Program II dysponował w tym czasie pełną siecią w »dolnym« zakresie”. To wywołało kontrowersje w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, która częstotliwości te przyznała publicznemu nadawcy do przeniesienia Program II z pasma OIRT. Sytuacja taka trwała do września 1997 roku, kiedy pojawiła się potrzeba wyłączenia – na czas konserwacji odciągów – emitującego Program I na falach długich Radiowego Centrum Nadawczego Warszawa/Raszyn. Wówczas Jedynka przejęła przeznaczoną już do wyłączenia sieć średniofalową Biski oraz sieć UKF Dwójki. Po tej operacji Radio BIS i Program II dzieliły ze sobą sieć w „górnym” zakresie UKF – pierwsze nadawało w godzinach porannych, drugie popołudniowych i wieczornych. Od początku nie traktowano jednak tego rozwiązania jako docelowego. „Powstał w Polskim Radiu projekt budowy dodatkowej sieci nadawczej w górnym paśmie UKF-u przeznaczonej dla programu Radia BIS” – wyjaśniał Makowski – „Szansę na budowę takiej sieci upatrywaliśmy w tym, że w momencie wyłączenia emisji w »dolnym« zakresie uwolni się duża ilość częstotliwości tzw. lustrzanych, to znaczy częstotliwości w »górnym« paśmie UKF-u, które w stopniach odbiorczych radioodbiornika nakładały się na stacje »dolnego« zakresu UKF-u. Ta sieć dla Radia BIS została uruchomiona 1 września 2000 roku i z tym dniem Program II wrócił na swoje miejsce, w »górnym« paśmie”.
Przy mikrofonie...
Wojciech Makowski w Polskim Radiu pojawił się jeszcze jako student. Na jesieni 1964 roku pisał pracę magisterską związaną ze Studiem Eksperymentalnym. Kilka miesięcy później rozpoczął regularną pracę w tej placówce. W 1982 roku przeniósł się do działu technicznego, gdzie zajął się budową i uruchamianiem centrum nagrań w budynku Polskiego Radia przy ulicy Woronicza. Jedenaście lat później objął funkcję szefa techniki, którą sprawował do roku 2003, kiedy to został pełnomocnikiem Zarządu PR do spraw nadawczych. Jest autorem projektu uruchomienia sieci nadawczej radiofonii cyfrowej. Obecnie na emeryturze.