Tak jak dla starszych oknem na świat były stacje pokroju Radia Wolna Europa, BBC czy Głosu Ameryki, tak dla młodych takim symbolem było Radio Luksemburg. Tam mogli usłyszeć muzykę, która na co dzień nie gościła na antenie Polskiego Radia – Beatlesów, Stonesów czy Animalsów. Z jednej strony stało się ono nieodzownym elementem prywatek, z drugiej na usłyszanych w nim utworzach wzorowali się młodzi muzycy. W 1967 roku na żywo – jako pierwszy zza żelaznej kurtyny – wystąpił tam zespół Niebiesko-Czarni.

Angielskojęzyczne Radio Luksemburg pierwotnie kierowane było na rynek brytyjski, gdzie monopol miało „skostniałe” i niekomercyjne BBC. W stolicy małego księstwa powstawał program, który nie tylko odciągał słuchaczy od publicznego nadawcy z wysp, ale też na tym zarabiał, sprzedając czas antenowy reklamodawcom. Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych stacja zrezygnowała z innych form radiowych i skupiła się wyłącznie na muzyce skierowanej do nastolatków. Blisko dziesięć lat później brytyjski rząd – walcząc z pirackimi stacjami działającymi na wodach międzynarodowych –  nakazał BBC utworzenie programu dla młodych słuchaczy. Niedługo później zniesiony został też monopol publicznego nadawcy. Tym samym atrakcyjne, lokalne stacje wyparły z odbiorników Brytyjczyków Radio Luksemburg. Popularność w Europie Centralnej i Wschodniej nie przekładała się już na zwiększenie zysków z reklam.