„Miałem wtedy lat chyba dwanaście, jedenaście jak zaczynałem słuchać… Rodzice chcieli, żebym ja w nocy spał” – wspominał Tomasz Stachaczyk, który po latach stworzył własną stację – „Trudno było ukryć fakt, że słucha się radia… Skonstruowałem jakieś tam specjalne słuchawki, jakieś sekretne gniazdo do odbiornika lampowego marki Mazur, antena – długi drut – kabel do słuchawek do tapczanu gdzieś, gdzie urzędowałem… radio lekko przybliżone na wyciągnięcie ręki, nałożony kawałek ręcznika, żeby nie widać było skali, że się świeci”. Raz było słychać lepiej, raz gorzej, ale z całą pewnością muzyka i styl prowadzenia porywały młodzież. Audycje stawały się też motywacją do nauki języka angielskiego. „Rodzice absolutnie tego nie słuchali, rodzice słuchali »Matysiaków« i broń Boże, żeby coś przy tym radiu było zrobione” – kontynuował Stachaczyk – „Oni nawet nie wiedzieli, że można tam Radia Luksemburg słuchać”.
Przy mikrofonie...
Tomasz Stachaczyk urodził się w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku. Od najmłodszych lat interesował się – podobnie jak ojciec – elektroniką. Pierwszy nadajnik skonstruował w wieku czternastu lat na podstawie znalezionego w encyklopedii schematu. Brakujące lampy wymontował wtedy z telewizora rodziców. Wśród ówczesnych zainteresowań znalazła się również piłka, krótkofalarstwo i muzyka, szczególnie ta z Radia Luksemburg. W czasie nauki w liceum nawiązywał dalekie łączności niemal z całym światem. Studiował w Łodzi, ale ostatecznie nie zaangażował się w działalność tamtejszego Radia Żak. Swoją rozgłośnię stworzył na początku lat dziewięćdziesiątych. Dziś jest pilotem.