„W czasie okupacji zaczęła się budowa wzmacniaczy gramofonowych, nastąpiła taka moda, bo to nie był niby odbiornik, tylko to był wzmacniacz gramofonowy, który służył do odtwarzania muzyki z gramofonów, patefonów, płyt, ale już przez głośnik” – wspominał Jerzy Kotkiewicz, technik odpowiedzialny za emisję w Polskim Radiu – „Ponieważ to była już rzecz oparta na elementach radiotechnicznych, to była jak gdyby częścią odbiornika”. Wkrótce udało się zdobyć odpowiednie wskazówki i pan Jerzy wraz z kolegami rozpoczął produkcję na potrzeby znajomych. „Niektórym, którzy po prostu się interesowali i chcieli – oczywiście na odpowiedzialność ich – to żeśmy takie dorabiali przystaweczki, które odpowiednio włączone dawały możliwość słuchania na krótkich falach” – opowiadał pan Kotkiewicz – „A to co złapał, to już w zasadzie było jego zdobyczą. To było tak do Powstania”.
Przy mikrofonie...
Jerzy Kotkiewicz w Polskim Radiu – jeszcze na Targowej – pojawił się na początku lutego 1945 roku. Miał wtedy dziewiętnaście lat. Jak wspomina, jego legitymacja służbowa miała bodajże numer 11. Pracował przy emisji programów najpierw na Pradze, a potem w alei Stalina i na Myśliwieckiej. W sumie w Polskim Radiu spędził 45 lat. Jako jeszcze przedwojenny harcerz pod koniec lat pięćdziesiątych związał się z tworzącą się Rozgłośnią Harcerską, gdzie odpowiadał za emisję i konserwację sprzętu. Pozostał w niej do momentu sprzedaży przez ZHP.