„Niemcy postanowili we wrześniu otworzyć szkołę im. Wawelberga przy ulicy Mokotowskiej w Warszawie i był nabór na te studia bez egzaminu wstępnego” – wspominał profesor Stefan Ludwik Hahn, później wieloletni pracownik Instytutu Radiotechniki na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej – „Wykładali wtedy profesorowie z Politechniki Warszawskiej… po roku Niemcom się odwidziało i nakazali zakończenie studiów”. Po uzyskaniu tytułu technika pan Stefan trafił do Zakładów Philipsa przy Karolkowej, gdzie zajmował się wytwarzaniem wojskowych radiostacji nadawczo-odbiorczych. „Ówczesny kpt. Stefan Jodłowski, który był szefem łączności Armii Krajowej na okręg warszawski, wiedząc, że już mam wykształcenie techniczne i że pracuję w Zakładach Philipsa zaproponował mi, żebym prowadził magazyn rezonatorów kwarcowych dla służby łączności AK” – opowiadał profesor Hahn – „Prowadziłem ten magazyn aż do 1944 roku, miałem kilkaset tych rezonatorów. Zaprojektowałem wówczas i praktycznie uruchomiłem falomierz interferencyjny. On był oparty o części wyniesione z Zakładów Philipsa”.
Przy mikrofonie...
Profesor Stefan Ludwik Hahn urodził się w roku 1921 w Poznaniu. Z radiem zetknął się już w dzieciństwie – najpierw jego uwagę przykuł stojący w domu odbiornik lampowy, później – z gotowych części – zmontował swój pierwszy odbiornik detektorowy. Wkrótce stał się regularnym czytelnikiem „Anteny”, w której śledził informacje techniczne i drukowane schematy. Jako nastolatek odwiedził też stację nadawczą Polskiego Radia Poznań mieszczącą się wówczas na cytadeli. W czasie okupacji uczył się w warszawskiej szkole im. Wawelberga, pracował też m.in. w Fabryce Aparatów Elektrycznych Szpotańskiego, w Philipsie przy Karolkowej, a także – w ramach Służby Łączności Armii Krajowej na okręg warszawski – prowadził magazyn rezonatorów kwarcowych. Po wojnie zgłosił się do pracy jako współpracownik pełnomocnika rządu dla spraw przejęcia przemysłu, później trafił do Polskiego Radia w Poznaniu. W 1949 roku ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej i rozpoczął pracę naukową w Katedrze Urządzeń Radiotechnicznych, przekształconej później w Instytut Radiotechniki. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych skonstruował generator częstotliwości wzorcowej najpierw dla Raszyna, a potem również dla Gąbina. Na swoim koncie ma również opracowanie modulatora FM, wykorzystanego w pierwszej polskiej stacji UKF.