„17 stycznia – w rocznicę wyzwolenia Warszawy – mieli uruchomić drugi program” – wspominał Tadeusz Sznuk, technik i wieloletni lektor Polskiego Radia – „Parę dni wcześniej przyszli koledzy, bo nie telefonowało się wtedy jeszcze, powiedzieli, że dostanę przepustkę, będziemy robić program, mam ten pierwszy dzień poprowadzić w Dwójce”. Poranna audycja skończyła się potworną awanturą, a dziś źródła historyczne podają, że Program 2 powrócił dopiero dzień później – 18 stycznia 1982 roku. Nawet po wznowieniu emisji ramówki nie wyglądały już tak, jak przed 13 grudnia. „Programy nocne przeniesiono z rozgłośni regionalnych do Warszawy, wiecie rozumiecie, trzeba było trzymać rękę na pulsie” – opowiadał pan Tadeusz – „I doszło do świadomości władzy, że my rozmawiamy na najróżniejsze tematy ze słuchaczami… Nakazano, żeby to nagrywać… Ale jak nagrywać… I myśmy oszukiwali wtedy”.
Przy mikrofonie...
Tadeusz Sznuk do radia trafił przez przypadek – w roku 1958 znalazł się na obozie harcerskim, którego komendantem był ówczesny szef Radiostacji Harcerskiej Karol Soczek. Początkowo jako przyszły inżynier zajmował się obsługą stacji. Na antenie zadebiutował, gdy rozwinęła mu się przygotowana do emisji taśma… W „dużym radiu” zadebiutował czytając audycje harcerskie w Jedynce. Równolegle działał w zespole pracującym nad wprowadzeniem stereofonii w Polskim Radiu. W 1973 roku trafił do redakcji tworzących się „Sygnałów dnia”, później prowadził również m.in. „Lato z radiem”. Od 1994 roku jest gospodarzem nadawanego w telewizyjnej Dwójce teleturnieju „1 z 10”.