„Czekałem z utęsknieniem na każdą «Skrzynkę techniczną» Polskiego Radia” – wspominał Krzysztof Wojtowicz, dziś emerytowany radiowiec z 57-letnim stażem w strukturach radia i telewizji. Była to audycja na temat odbioru radiowego, która doradzała co zrobić jak zaniknie odbiór, jak ustawić antenę itd. W tym czasie radio było też jedynym sposobem dotarcia na wieś i do małych miasteczek arcydzieł muzyki poważnej. „Podziwiałem, że są takie głosy, że tak potrafią te arie śpiewać” – zachwycał się pan Krzysztof – „Takiej muzyki, takiego śpiewu to ja nigdy nie znałem i nie wiedziałem, że tak można”. Bardzo lubiane były też koncerty muzyki ludowej z kapelą Dzierżanowskiego.
Przy mikrofonie...
Krzysztof Wojtowicz bakcylem radiowym zaraził się od starszego brata. Jego marzeniem z dzieciństwa było zobaczenie morza. Udało się w połowie 1945 roku – poleciał do Gdańska i… już drugiego dnia pobytu został skierowany do pracy w tworzącym się wówczas Radiu Gdańsk. Stacja nadawcza uruchomiona została na bazie radiostacji wojskowej pozostawionej przez Niemców na Gradowej Górze. W 1949 roku trafił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę przy budowie siedziby Polskiego Radia na Myśliwieckiej.