„Któregoś dnia nadawali «Aidę»” – wspominał Zbigniew Rymarz, kompozytor, pianista, reżyser i pedagog – „Słuchałem aktu, w którym Radames i Aida uciekają. Leci ich duet wokalny, śpiewają «Uciekajmy, uciekajmy, uciekajmy», a ja mówię do mamy «Czemu oni nie uciekają? Przecież ich złapią!» Za chwilę oczywiście ich łapią. Ja mówię: «A nie mówiłem? Strasznie to głupie!», zdenerwowałem się i wyszedłem”. Pan Zbigniew należał również do słuchaczy kultowego można by rzec programu ze Lwowa. „Audycja, która właściwie ściągała ludzi do domów to była «Wesoła Lwowska Fala». Rzeczywiście ulice się wyludniały. To był Szczepko, Tońko, Budzyński, Radca Strońć, Włada Majewska, która była znakomitą parodystką”. Czekał na niego co tydzień, a słuchając nawet nie przypuszczał, że po latach tę ostatnią pozna osobiście…
Przy mikrofonie...
Zbigniew Rymarz – rocznik 1927 – przedwojenny kinoman. Jak sam wspominał, w tygodniu świątynię dziesiątej muzy odwiedzał zwykle 7-8 razy. Później zaowocowało to współpracą z telewizją – najpierw na Ratuszowej, później na Placu Powstańców Warszawy i Woronicza. Akompaniował w programach „Nie tylko dla Pań”, „Magazyn harcerski”, „Teatrzyk Violinek”, a także w licznych spektaklach Teatru Telewizji.