„W latach dziewięćdziesiątych powszechnie rozwijanym systemem w krajach Europy Zachodniej był system Digital Audio Broadcasting, czyli DAB, gdzie w jednym bloku częstotliwościowym, który miał szerokość około 1,5 MHz, mogło się pomieścić sześć programów” – wspominał Wojciech Makowski, wieloletni szef techniki Polskiego Radia – „To było ciągle niewystarczające i dopiero po wielu, wielu latach, w 2007 roku, pojawiło się nowe rozwiązanie techniczne pod nazwą DAB+, które uwzględniało wszystkie osiągnięcia, które nastąpiły w zakresie kompresji sygnałów”. Dzięki temu nawet dwukrotnie zwiększyła się liczba programów, które mogą być nadawane w jednym multipleksie. Polskie Radio rozpoczęło stałą emisję w tej technologii w październiku 2013 roku. „Osobnym problemem jest kwestia dostępu do odbiorników DAB+, tutaj naprzeciwko wychodzą przede wszystkim producenci samochodów, ponieważ współcześnie produkowane samochody wyposażane są standardowo w odbiorniki radiowe, które są przystosowane do odbioru sygnału w technice DAB+” – tłumaczył Makowski – „Także sądzimy, że w perspektywie kilku lat również możliwość odbioru sygnału DAB+ pojawi się w telefonach komórkowych, tak jak dzisiaj w zasadzie powszechnym rozwiązaniem jest występowanie w telefonie komórkowym odbioru sygnałów UKF”.
Przy mikrofonie...
Wojciech Makowski w Polskim Radiu pojawił się jeszcze jako student. Na jesieni 1964 roku pisał pracę magisterską związaną ze Studiem Eksperymentalnym. Kilka miesięcy później rozpoczął regularną pracę w tej placówce. W 1982 roku przeniósł się do działu technicznego, gdzie zajął się budową i uruchamianiem centrum nagrań w budynku Polskiego Radia przy ulicy Woronicza. Jedenaście lat później objął funkcję szefa techniki, którą sprawował do roku 2003, kiedy to został pełnomocnikiem Zarządu PR do spraw nadawczych. Jest autorem projektu uruchomienia sieci nadawczej radiofonii cyfrowej. Obecnie na emeryturze.