„Był to odbiornik Telefunkena w postaci skrzynki drewnianej z odchylaną górną ścianką i płytą ebonitową przednią, na której były trzy osobne gałki do strojenia obwodów” – pierwszy odbiornik w swoim rodzinnym domu wspominał profesor Stefan Ludwik Hahn, wieloletni pracownik Instytutu Radiotechniki na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej – „Każdą z nich trzeba było dostroić osobno do fali, nie było tak jak dzisiaj, że kondensator jest na ośce i wszystkie trzy kondensatory się razem obracają”. Profesor zapamiętał również nietypowe lampy, zasilanie z baterii Centry, żarzenie lamp z akumulatorka wykonanego samodzielnie i antenę typu T rozwieszoną między dwoma willami. „Jako głośnik służyła taka duża słuchawka zakończona tubą jak na reklamie starych płyt «His Master’s Voice», jak piesek wsłuchany jest w muzykę odtwarzaną z gramofonu” – opowiadał profesor Hahn – „Po pewnym czasie ten głośnik podłączałem do odbiornika detektorowego i było nieźle słychać”.
Przy mikrofonie...
Profesor Stefan Ludwik Hahn urodził się w roku 1921 w Poznaniu. Z radiem zetknął się już w dzieciństwie – najpierw jego uwagę przykuł stojący w domu odbiornik lampowy, później – z gotowych części – zmontował swój pierwszy odbiornik detektorowy. Wkrótce stał się regularnym czytelnikiem „Anteny”, w której śledził informacje techniczne i drukowane schematy. Jako nastolatek odwiedził też stację nadawczą Polskiego Radia Poznań mieszczącą się wówczas na cytadeli. W czasie okupacji uczył się w warszawskiej szkole im. Wawelberga, pracował też m.in. w Fabryce Aparatów Elektrycznych Szpotańskiego, w Philipsie przy Karolkowej, a także – w ramach Służby Łączności Armii Krajowej na okręg warszawski – prowadził magazyn rezonatorów kwarcowych. Po wojnie zgłosił się do pracy jako współpracownik pełnomocnika rządu dla spraw przejęcia przemysłu, później trafił do Polskiego Radia w Poznaniu. W 1949 roku ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej i rozpoczął pracę naukową w Katedrze Urządzeń Radiotechnicznych, przekształconej później w Instytut Radiotechniki. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych skonstruował generator częstotliwości wzorcowej najpierw dla Raszyna, a potem również dla Gąbina. Na swoim koncie ma również opracowanie modulatora FM, wykorzystanego w pierwszej polskiej stacji UKF.