„Ja urodziłem się i mieszkałem w Kamieniu, to jest taka duża wioska, największa w województwie rzeszowskim… Ta wioska nie miała prądu” – wspominał Tadeusz Krawczyk, późniejszy wieloletni dyrektor oddziału Państwowej Inspekcji Radiowej, Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej i Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty w Rzeszowie – „Ojciec zaprowadził mnie do takiego pana, który był kościelnym i u którego sterczały takie dwie duże tyki i była rozpostarta antena między nimi… i on miał właśnie radio na kryształek”. Po wojnie w wiosce pojawiło się radio z głośnikiem. „I ja sobie teraz przypominam i kojarzę ile ja godzin wystałem pod płotem sąsiada, żeby słuchać muzyki, audycji z tegoż odbiornika” – opowiadał Krawczyk – „To było coś niespotykanego, zresztą cała wioska była bez prądu, tylko lampy na naftę, a tu nagle muzyka…”.
Przy mikrofonie...
Tadeusz Krawczyk pierwszy kontakt z radiem miał w wieku zaledwie kilku lat, jeszcze przed wybuchem wojny. Nie przypuszczał wtedy, że z tym wynalazkiem będzie się wiązała jego przyszłość. W 1953 roku, po ukończeniu Technikum Łączności, podjął pracę w Urzędzie Kabli Międzymiastowych w Rzeszowie. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do pracy w Urzędzie, a następnie przeniósł się do Sekcji Łączności rzeszowskiego Zakładu Energetycznego. Bezpośrednio z branżą radiowo-telewizyjną związał się w roku 1963. Został wówczas dyżurnym na Stacji Linii Radiowych w Przybyszówce, która odpowiedzialna była za dosyłanie sygnału radia i telewizji na Suchą Górę. Po ukończeniu studiów został kierownikiem budującej się stacji średniofalowej w Przemyślu. W 1972 roku przeniósł się do Państwowej Inspekcji Radiowej, a dwa lata później mianowany został Okręgowym Inspektorem PIR-u w Rzeszowie. Pozostał na tym stanowisku – mimo kilkukrotnych zmian nazwy instytucji – do emerytury.