Do reaktywacji Związku Harcerstwa Polskiego doszło w grudniu 1956 roku. Kilka miesięcy później rozpoczęły się prace nad uruchomieniem związkowej radiostacji krótkofalowej. Uroczystego przecięcia taśmy magnetofonowej 18 maja 1957 roku dokonała Naczelniczka Harcerstwa druhna Zofia Zakrzewska. Od tego momentu codziennie o godzinie 7:15, 15:15 i 19:15 na fali 42 metry płynęły wiadomości o harcerskim życiu w Polsce – kroniki, wywiady, gawędy czy reportaże z obozów. Początkowo, z uwagi na brak sprzętu reporterskiego, były one przesyłane i odczytywane. Początkowo w wakacje emisja nie była prowadzona, później załoga ze sprzętem jeździła wraz z harcerzami na obozy i stamtąd emitowała program. Stacji można było słuchać zarówno w kraju, jak i – z uwagi na jonosferę – na kontynencie czy w obu Amerykach.

Z czasem Radiostacja Harcerska stała się Rozgłośnią Harcerską. Program zaczął się rozbudowywać, dołączyła do niego muzyka – i to taka, jakiej nie prezentowało wówczas Polskie Radio. Na antenie pojawiła się też pierwsza w Polsce lista przebojów. W swojej późniejszej historii RH ma również roczną przerwę związaną z wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce czy emisję na antenach Polskiego Radia. W pierwszym procesie koncesyjnym Związek Harcerstwa Polskiego uzyskał koncesję na sieć ponadregionalną, nie był jednak w stanie uruchomić jej we własnym zakresie. Stało się to dopiero po pojawieniu się inwestora – belgijsko-niemieckiej spółki Kontakt. Współpraca trwała przez dwa lata, potem stacja powróciła do dawnej nazwy. 11 listopada 1998 roku w jej miejscu pojawiła się Radiostacja – młodzieżowe radio nie odwołujące się już do ideałów harcerskich. Jego pomysłodawcą był Justyn Depo. Po wycofaniu się norweskiego inwestora, Radia P4, z czasem trafiła pod skrzydła Eurozetu. Z rozgłośni alternatywnej stawała się coraz bardziej komercyjną, aż w końcu 1 marca 2008 roku zmieniła nazwę na Planeta FM. W ciągu czterdzieści lat debiutowali w niej m.in. Tadeusz Sznuk, Wojciech Mann, Marek Gaszyński, Jacek Fedorowicz czy Roman Czejarek.