„Była propozycja, żebym objął kierownictwo w Radomiu na Wacynie po inż. Gamocie” – wspominał Czesław Rusin, wieloletni pracownik Ministerstwa Łączności, Państwowej Inspekcji Radiowej i Centralnego Ośrodka Planowania i Organizacji Zarządzania – „To był samodzielny ośrodek nadawczy, czyli była księgowość i wszystkie te sprawy, jako dyrektor się nazywałem przez jakiś czas”. Później Radom trafił pod Warszawę i na miejscu pozostała tylko obsługa techniczna. „Jeden nadajnik był krótkofalowy dla Polonii, poza tym były 10-kilowatowe nadajniki radiokomunikacyjne i długofalowy nadajnik, który dla zagranicy pracował, a później jako stacja meteorologiczna był używany” – kontynuował pan Czesław.
Przy mikrofonie...
Czesław Rusin wybrał radio trochę przez przypadek. Od dzieciństwa miał problemy zdrowotne i nie mógł pracować fizycznie. Myślał o zostaniu księdzem albo krawcem. Kolega namówił go jednak na naukę w Państwowej Centrali Wyszkolenia Zawodowego w Pile. Na rozdaniu świadectw pojawiła się kadrowa z Warszawy z informacją, że potrzebują pracowników… 15 lipca 1952 roku rozpoczął pracę jako mechanik w radiostacji w Raszynie. Równolegle uczył się najpierw w technikum wieczorowym na Czerniakowskiej, potem w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej i na Politechnice Warszawskiej. W kolejnych latach pracował m.in. przy przewijaniu transformatorów w zakładach przy ulicy Poligonowej i przy łączności radiotelefonicznej. W latach sześćdziesiątych na krótko został kierownikiem Radiofonicznego Ośrodka Nadawczego na radomskim Wacynie, a następnie trafił do Ministerstwa Łączności. Stamtąd przeszedł do Państwowej Inspekcji Radiowej, gdzie zajmował się kontrolą emisji, a potem do COPiOZ-u (Centralnego Ośrodka Planowania i Organizacji Zarządzania) – placówki badawczo-rozwojowej przekształconej w CBR (Centrum Badawczo-Rozwojowe). Dziś jest na emeryturze.