„Początkowo jako mechanik zajmowałem się takimi sprawami ze ściereczką, ze szmerglem, czyli papierem ściernym, czyściłem silniki” – wspominał Czesław Rusin, wieloletni pracownik Ministerstwa Łączności, Państwowej Inspekcji Radiowej i Centralnego Ośrodka Planowania i Organizacji Zarządzania – „To były takie czasy, że zmiana obsługująca radiostację nieraz miała takie przygody, że gdy była jakaś nawalanka czy przerwa w pracy, a była jakaś ważna państwowa uroczystość czy jakieś przemówienia były, to lądowali w MSW i spowiadali się z tego czy czasami nie jest to celowa działalność czy coś takiego”. Radio miało nawet opiekuna w tej placówce. „Oprócz stacji długofalowej była też stacja zagłuszarka, przy czym ona była bardzo ukryta” – kontynuował pan Czesław – „Tam tylko określone osoby miały dostęp do tego”.
Przy mikrofonie...
Czesław Rusin wybrał radio trochę przez przypadek. Od dzieciństwa miał problemy zdrowotne i nie mógł pracować fizycznie. Myślał o zostaniu księdzem albo krawcem. Kolega namówił go jednak na naukę w Państwowej Centrali Wyszkolenia Zawodowego w Pile. Na rozdaniu świadectw pojawiła się kadrowa z Warszawy z informacją, że potrzebują pracowników… 15 lipca 1952 roku rozpoczął pracę jako mechanik w radiostacji w Raszynie. Równolegle uczył się najpierw w technikum wieczorowym na Czerniakowskiej, potem w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej i na Politechnice Warszawskiej. W kolejnych latach pracował m.in. przy przewijaniu transformatorów w zakładach przy ulicy Poligonowej i przy łączności radiotelefonicznej. W latach sześćdziesiątych na krótko został kierownikiem Radiofonicznego Ośrodka Nadawczego na radomskim Wacynie, a następnie trafił do Ministerstwa Łączności. Stamtąd przeszedł do Państwowej Inspekcji Radiowej, gdzie zajmował się kontrolą emisji, a potem do COPiOZ-u (Centralnego Ośrodka Planowania i Organizacji Zarządzania) – placówki badawczo-rozwojowej przekształconej w CBR (Centrum Badawczo-Rozwojowe). Dziś jest na emeryturze.