„Pamiętam jak dzisiaj, jak jeszcze nie mieliśmy odbiornika – początek lat pięćdziesiątych – kiedy Królak brał udział w Wyścigu Pokoju” – wspominał Stanisław Królak – „Odbiornik był jeden we wsi, wieś nie była duża, podwarszawska wieś… Pamiętam ten odbiornik, głośniczek był dodatkowy, zamocowany na ścianie i antena miała pięćdziesiąt metrów długości – od tego budynku takie duże drzewo, była to taka grusza”. Przed domem sąsiada gromadziła się wówczas cała wieś i w ciszy – bo natężenie dźwięku z głośnika nie było zbyt duże – słuchała transmisji. „Poza tym radia słuchałem w piątki” – opowiadał pan Stanisław – „Była audycja »Rewia piosenek« z Krakowa, prowadził Lucjan Kydryński, wspaniałe melodie zawsze wybierał…”.
Przy mikrofonie...
Stanisław Królak radiem na dobre zainteresował się w latach pięćdziesiątych, kiedy – jako dziecko – chciał pomóc swojemu tacie wyeliminować zakłócenia z odbioru Radia Wolna Europa. Potem pochłonęła go elektronika. W czasie studiów na Politechnice Warszawskiej zajmował się m.in. naprawianiem odbiorników. Na swoje potrzeby uruchomił radio z UKF-em i stał się słuchaczem Trójki. Otrzymywał stypendium Przedsiębiorstwa Państwowego Stacje Radiowe i Telewizyjne. W zamian zobligowany był do podjęcia tam pracy po skończeniu studiów. W roku 1970 trafił do Radiowego Centrum Nadawczego Warszawa-Raszyn w Łazach. Pracował w nim do roku 1972, kiedy to przeszedł do Ministerstwa Łączności. Tam zajmował się sprawami radiokomunikacyjnymi.