„Żeby się odezwać w radiu, trzeba było być lektorem” – wspominał Tadeusz Sznuk, technik i wieloletni lektor Polskiego Radia – „Redaktor miał napisać, zatwierdzić, ocenzurować i przynieść do realizacji… Myśmy dostawali gotowy produkt w postaci maszynopisów przynoszonych czasem o właściwej porze”. Audycja „Muzyka i Aktualności” czytana była przez czwórkę lektorów. Nagranie półgodzinnego programu trwało zazwyczaj od 45 do 60 minut. Czasem czasu jednak brakowało… „Był chyba 1968 rok. Dość napięta sytuacja, nadzorował wtedy nagranie jeden z dyrektorów, lektorzy czytali tak troszkę obok tekstu, reżyser też nie był zapalony do tego co robił, więc tak grzęzła ta audycja, co i raz to lektorzy się mylili, a tymczasem nadchodził czas emisji” – opowiadał pan Tadeusz – „Już pierwsza taśma poszła do emisji, a my tu nagrywamy... i magnetofon nagrywający zawiódł”.
Przy mikrofonie...
Tadeusz Sznuk do radia trafił przez przypadek – w roku 1958 znalazł się na obozie harcerskim, którego komendantem był ówczesny szef Radiostacji Harcerskiej Karol Soczek. Początkowo jako przyszły inżynier zajmował się obsługą stacji. Na antenie zadebiutował, gdy rozwinęła mu się przygotowana do emisji taśma… W „dużym radiu” zadebiutował czytając audycje harcerskie w Jedynce. Równolegle działał w zespole pracującym nad wprowadzeniem stereofonii w Polskim Radiu. W 1973 roku trafił do redakcji tworzących się „Sygnałów dnia”, później prowadził również m.in. „Lato z radiem”. Od 1994 roku jest gospodarzem nadawanego w telewizyjnej Dwójce teleturnieju „1 z 10”.