W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych – po zakończeniu prac nad uruchomieniem telewizji – Andrzej Cielecki przeniesiony został do pracy w Centralnych Warsztatach Polskiego Radia w Forcie Mokotowskim. „Przywożą mi tam nadajniki, amerykańskie nadajniki z UNRRA, wojskowe BC-610-E” – wspominał – „I ja zostałem delegowany do przerabiania tych nadajników na zagłuszarki”. Jedyne co mógł w tej sytuacji zrobić, to przerabiać je tak, aby psuły się możliwie jak najszybciej. Inną metodą było zamawianie takich elementów układów, których sprowadzanie wydłużało się w nieskończoność. Później w warsztatach pojawiły się szmitówki. „Szmitówka miała jedną wielką wadę. Ona była sterowana z generatora, który to generator był znacznie mniejszej mocy niż lampa nadawcza. I można było tak ustawić szmitówkę, że lampa sterowała generatorem, a nie generator lampą” – opowiadał pan Andrzej – „I się to wszystko odstrajało”.
Przy mikrofonie...
Andrzej Cielecki jako szesnastolatek brał udział w Powstaniu Warszawskim, walczył w kompanii „Topolnicki” brygady „Broda 53” zgrupowania „Radosław”. Od dzieciństwa interesowały go nauki ścisłe. W 1949 roku rozpoczął naukę w Szkole Inżynierskiej Wawelberga i Rotwanda, ale już w listopadzie tego samego roku został aresztowany przez UB. Miał wydać swoich kolegów z AK. Skatowany niemal na śmierć w grudniu 1949 roku wypadł z ciężarówki wywożącej zwłoki. Trafił do szpitala, gdzie po tygodniu odzyskał przytomność. Kilka lat później z nakazem pracy znalazł się w Polskim Radiu, a następnie brał udział w uruchamianiu powojennej polskiej telewizji. Potem poświęcił się pracy naukowej – jest autorem wielu patentów, a w roku 1969 otrzymał tytuł „Mistrza Techniki”. W czasie stanu wojennego stworzył „Jutrzenkę”, stację która najpierw na falach krótkich nadawała sygnał SOS i informację o tym co się wydarzyło, a następnie w paśmie UKF audycje o charakterze historycznym i edukacyjnym. W latach dziewięćdziesiątych „Jutrzenka” powróciła do warszawskiego eteru i przywołuje pamięć o Armii Krajowej.