1 lutego 1988 roku – w wyniku ustaleń konferencji odbywającej się w Genewie w dniach od 24 września do 6 grudnia 1979 roku – częstotliwość Warszawy I zmieniła się z 227 na 225 kHz. „To nasz inżynier Czowgan głównie to prowadził, przestrojenie nadajników zrobił przy okazji jakiejś konserwacji masztu” – wspominał pan Marian Siedlarek, elektryk-konserwator pracujący od roku 1970 na placu budowy, ostatni kierownik obiektu – „Trzeba było robić próby gdzie zmieniać, na których cewkach, na których kondensatorach, co dołożyć, a to są wielkie elementy”. Zmian wymagał nie tylko nadajnik, ale i sam maszt. „Maszt był uziemiony w środku, na szczycie napięcie i przy samej ziemi napięcie, przy izolatorze” – opowiadał pan Marian – „I ten środeczek trzeba było troszkę opaseczkę przesunąć, opaskę główną na rurze dostrojczej, czy to wyżej zrobić czy troszeczkę niżej”.
Przy mikrofonie...
Marian Siedlarek urodził się w roku 1947. Zaraz po powrocie z wojska rozpoczął pracę w gostynińskim POLAM-ie. Dojeżdżając tam codziennie zauważył przy drodze w Konstantynowie przygotowania do prac budowlanych… i zgłosił się z pytaniem czy nie potrzebują elektryka. Potrzebowali. Jako 23-latek rozpoczął pracę na placu budowy Warszawskiej Radiostacji Centralnej (taka obowiązywała wówczas nazwa). Jego pierwszym zadaniem było rozprowadzanie zasilania do betoniarek i transporterów. Po uruchomieniu Radiowego Centrum Nadawczego opiekował się rozdzielnią energetyczną. W latach 80-tych został kierownikiem grupy konserwacyjnej, był też referentem ochrony przeciwpożarowej. Już po zawaleniu się masztu mianowano go kierownikiem całego obiektu. Na emeryturę przeszedł z końcem roku 2003. Potem na terenie po radiostacji została już tylko ochrona.