„One się nie zaczęły tak bez wpadki” – pierwsze wydanie „Sygnałów Dnia” wspominał pan Piotr Sadowski – „Nagraliśmy kawałek, 7-8 minut czy tam dziesięć, ale trzeba było to cofnąć, przecież nie nadamy audycji od końca… i zanim się to cofnęło, zanim się to zaniosło, to była minuta po siódmej”. Sytuację uratował dyżurny spiker, który miał do przekazania wiadomość z ostatniej chwili. „To było szczęście w nieszczęściu, bo w tym momencie sprawiało to wrażenie, że opóźnienie «Sygnałów Dnia» jest zamierzone” – opowiadał pan Piotr – „Nikt nie spodziewał się, że ta czwartkowa audycja z roku 1973 z 1 marca będzie taką… Myśleliśmy, że będzie to audycja jakich wiele…”.
Przy mikrofonie...
Piotr Sadowski urodził się w roku 1943 na Wileńszczyźnie. W wieku ośmiu lat trafił do Olsztyna. To tam w szkole średniej zakiełkowała u niego myśl, aby zająć się dziennikarstwem. Pierwszy kontakt z radiem to zastanawianie się w dzieciństwie kto mówi w środku i jak to się dzieje, że w dwóch różnych odbiornikach słychać dokładnie to samo. Potem było słuchanie Radia Luksemburg, „Popołudnie z młodością” oraz „Muzyka i aktualności”. W 1967 został słuchaczem Studium Dziennikarskiego UW, skąd trafił na praktyki do Polskiego Radia. W 1969 roku rozpoczął pracę w Redakcji Dzienników, a w 1973 roku dołączył do zespołu Sygnałów Dnia. Pozostał tam niemal do końca roku 2007, z czego ostatnie ćwierćwiecze pracował jako sekretarz redakcji.