„Naszą audycję, tę krótką – siedemnastominutową – żeśmy pożegnali 22 listopada 1975, a już 24 listopada, w poniedziałek, »Sygnały Dnia«, ale już te długie” – wspominał pan Piotr Sadowski – „Tam już nie było miejsca na poprzednią formułę, wtedy zrobiło się bardziej show, bardziej estrada, tam trzeba było pokazać odrobinę serca, odrobinę biustu, odrobinę intymności”. Audycję tworzyły osobowości zarówno z centrali, jak i z rozgłośni regionalnych. „To była grupa wyselekcjonowana, bo nie wszyscy mieli ten refleks, nie wszyscy potrafili się wczuć” – opowiadał pan Piotr – „Było na przykład Radio Katowice i Kraków, byli koledzy ze Szczecina, z Gdańska, z Radia Opole, z Lublina, Kielce, z Poznania i Bydgoszcz, Wrocław…”.
Przy mikrofonie...
Piotr Sadowski urodził się w roku 1943 na Wileńszczyźnie. W wieku ośmiu lat trafił do Olsztyna. To tam w szkole średniej zakiełkowała u niego myśl, aby zająć się dziennikarstwem. Pierwszy kontakt z radiem to zastanawianie się w dzieciństwie kto mówi w środku i jak to się dzieje, że w dwóch różnych odbiornikach słychać dokładnie to samo. Potem było słuchanie Radia Luksemburg, „Popołudnie z młodością” oraz „Muzyka i aktualności”. W 1967 został słuchaczem Studium Dziennikarskiego UW, skąd trafił na praktyki do Polskiego Radia. W 1969 roku rozpoczął pracę w Redakcji Dzienników, a w 1973 roku dołączył do zespołu Sygnałów Dnia. Pozostał tam niemal do końca roku 2007, z czego ostatnie ćwierćwiecze pracował jako sekretarz redakcji.