„Myśmy byli w ogóle tak poza Katowicami, to było pięknie położone, piękne tereny do spacerów, więc to też stwarzało pewien taki klimat” – akademik, w którym zainstalowane zostało Studenckie Studio Radiowe Egida wspominał Franciszek Procek, jego pierwszy redaktor naczelny – „Na początku to były dwa-trzy pokoje na parterze – amplifikatornia, studio i jeszcze jeden pokój, taki gdzie się spotykaliśmy, dyskutowaliśmy”. Z czasem potrzeby stawały się większe. Dochodziły do tego też inne problemy. „To było w żeńskim akademiku, myśmy tam nagrywali do nocy, spędzali czas i kierowniczce akademika bardzo to przeszkadzało” – opowiadał pan Franciszek – „Trochę z nami walczyła, ale na tyle zdecydowanie, że myśmy postanowili ogłosić strajk. To był 1970 rok. Wtedy powstał szok na uczelni”.
Przy mikrofonie...
Franciszek Procek sentyment do radia odziedziczył po ojcu. Jak sam wspomina, był on maniakiem radia, który od samego rana słuchał Wolnej Europy, Głosu Ameryki i BBC. I to standardy panujące w tych stacjach od najmłodszych lat przyswajał w domu. Potem został słuchaczem Trójki. Przygodę z dziennikarstwem rozpoczął w liceum, gdzie nie identyfikując się z klasową większością z kolegą wydawał gazetkę „Głos opozycji”. Na studiach został pierwszym redaktorem naczelnym Studenckiego Studia Radiowego Egida. Nie zdecydował się jednak na kontynuowanie działalności publicystycznej i w 1973 roku zdecydował się na karierę naukową.