„Dostaliśmy z Polskiego Radia węgierskie magnetofony z mikrofonem wyciąganym na teleskopie” – wspominał Karol Tusznio, dziś zajmujący się techniką w grupie ZPR – „Było to na małą szpulkę, chyba piętnaście minut czy pół godziny taśmy, przy jednym nagraniu wymagało wymiany sześciu czy ośmiu baterii R20”. Potem w Studiu FOSA 64 pojawiły się magnetofony kasetowe. „Były dwa rodzaje montażu” – kontynuował pan Karol – „albo za pomocą pauzy i przegrywania z jednego na drugie, albo jak była możliwość, to przegranie na magnetofon studyjny i jak była sklejka, to poklejenie. A jak nie, to trzeba było tak zwane «wejście z lotu robić»”.
Przy mikrofonie...
Karol Tusznio radiem interesuje się już od dzieciństwa. Kiedy w Technikum Elektronicznym w Kielcach przejmował po starszych kolegach obsługę radiowęzła miał już licencję krótkofalarską. Na studia trafił do Wrocławia, gdzie zajął się modernizacją radiowęzła FOSA 64 i tworzeniem Akademickiego Radia Wrocław. Jeszcze przed zmianami w kraju trafił do Polskiego Radia Wrocław. Tam zajmował się między innymi realizacją dźwięku. Później trafił do wrocławskiego Radia Frank, a następnie Eski i Radia Kolor. Uruchamiał też m.in. Radio Bełchatów, Radio Sud z Kępna czy zgorzeleckie Radio FREM.