„Mieliśmy dwie linie telefoniczne do akademika, Studio Iglica też miało jedną linię wewnętrzną centralki akademika T-2 oraz jedną linię własną” – wspominał Karol Tusznio, zajmujący się wówczas techniką Studia FOSA 64, dziś w ZPR – „Na czas jakiś udawało nam się u kierownictwa uprosić, żeby tę linię telefoniczną na stałe scrossować do nas i łączyliśmy się bezpośrednio z Iglicą, po czym szybkim ruchem przełączaliśmy tę linię na wyjście wzmacniacza separującego ze stołu już profesjonalnego Foniowskiego, z drugiej strony zamiast aparatu telefonicznego zapinaliśmy rezystor 800-ohmowy i od niego transformatorem wydzielaliśmy ten sygnał, dzięki czemu wielogodzinne audycje były retransmitowane od nas do nich i vice-versa”. Jednym z problemów był czas, jaki potrzebny był do zmiany kierunku transmisji, drugim nadgorliwość pracowników centrali telefonicznej. „Tak długie połączenia czasami powodowały jakieś alarmy na centralach telefonicznych” – kontynuował pan Karol – „Pan wchodził po prostu na takiej drabince i ten wybierak firmy Strowger zrzucał, bo za długo działał i tam mu się coś niezbyt dobrego działo. Dzięki tej drugiej linii telefonicznej dzwonili do nas i powiedzieli dzwoń jeszcze raz, bo już nie gracie”.
Przy mikrofonie...
Karol Tusznio radiem interesuje się już od dzieciństwa. Kiedy w Technikum Elektronicznym w Kielcach przejmował po starszych kolegach obsługę radiowęzła miał już licencję krótkofalarską. Na studia trafił do Wrocławia, gdzie zajął się modernizacją radiowęzła FOSA 64 i tworzeniem Akademickiego Radia Wrocław. Jeszcze przed zmianami w kraju trafił do Polskiego Radia Wrocław. Tam zajmował się między innymi realizacją dźwięku. Później trafił do wrocławskiego Radia Frank, a następnie Eski i Radia Kolor. Uruchamiał też m.in. Radio Bełchatów, Radio Sud z Kępna czy zgorzeleckie Radio FREM.