„Willa była dość ładna, jednopiętrowa” – swój pierwszy kontakt z późniejszą siedzibą Radia Gdańsk wspominał Krzysztof Wojtowicz, dziś emeryt z 57-letnim stażem w strukturach radia i telewizji – „Przy wejściu zaraz mały korytarzyk i duży salon, gdzie była również szafka-biblioteczka, a po lewej stronie była kuchnia”. Przebudowa rozpoczęła się w roku 1946. „Duże studio zajmowało centralną część, od strony parku – tam gdzie była kuchnia kiedyś – była amplifikatornia, a od strony północnej, czyli od ulicy Parkowej, znajdowało się studio odczytowo-spikerowskie” – opowiadał pan Krzysztof – „Amplifikatornia miała okno do dużego studia, a z dużego studia było okno do studia odczytowo-spikerowskiego, także na dobrą sprawę technik z amplifikatorni – jak były odsłonięte kotary – widział spikera przez dwa okna”. W podziemiach znalazło się miejsce na magazyn i dział transmisji, a na piętrze utworzono biura. „Jeśli chciało się coś transmitować, to na poczcie zamawiało się łącze, że stąd i stąd transmisja, poczta przygotowała, sprawdzała, pomierzyła i oddawała do użytku” – wyjaśniał Wojtowicz.
Przy mikrofonie...
Krzysztof Wojtowicz bakcylem radiowym zaraził się od starszego brata. Jego marzeniem z dzieciństwa było zobaczenie morza. Udało się w połowie 1945 roku – poleciał do Gdańska i… już drugiego dnia został pobytu został skierowany do pracy w tworzącym się wówczas Radiu Gdańsk. Stacja nadawcza uruchomiona została na bazie radiostacji wojskowej pozostawionej przez Niemców na Gradowej Górze. W 1949 roku trafił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę przy budowie siedziby Polskiego Radia na Myśliwieckiej.