„Tam były trzy wydziały. Jeden to był taki dotyczący rozdziału częstotliwości i załatwiania spraw formalnych związanych z przydziałami częstotliwości, drugi był dla służb radiokomunikacji ruchomej lądowej, no i jeszcze był taki analiz technicznych” – wspominał Czesław Rusin, wieloletni pracownik Ministerstwa Łączności, Państwowej Inspekcji Radiowej i Centralnego Ośrodka Planowania i Organizacji Zarządzania – „Jeśli chodzi o przydziały tych częstotliwości, to w ramach UIT były przydzielane te częstotliwości, były konferencje takie regionalne”. UIT – Union Internationale des Télécommunications – to francuski skrót międzynarodowej unii telekomunikacyjnej, znanej też pod nazwą ITU – International Telecommunication Union. „W ramach UIT była tak zwana IFRB, czyli taka międzynarodowa izba rejestracji częstotliwości” – tłumaczył pan Czesław – „Także jak chcieliśmy przenieść częstotliwość powiedzmy z Woli Rasztowskiej do Poznania, to trzeba było to uzgodnić, wysłać pismo do IFRB i oni analizowali czy to nie będzie komuś przeszkadzało i albo się zgadzali, albo warunkowo się zgadzali – jeżeli nie będzie jakichś reklamacji. A jeżeli byłyby jakieś problemy, to proponują zmniejszenie mocy – żeby te zakłócenia usunąć – albo zakazują użytkowania”.
Przy mikrofonie...
Czesław Rusin wybrał radio trochę przez przypadek. Od dzieciństwa miał problemy zdrowotne i nie mógł pracować fizycznie. Myślał o zostaniu księdzem albo krawcem. Kolega namówił go jednak na naukę w Państwowej Centrali Wyszkolenia Zawodowego w Pile. Na rozdaniu świadectw pojawiła się kadrowa z Warszawy z informacją, że potrzebują pracowników… 15 lipca 1952 roku rozpoczął pracę jako mechanik w radiostacji w Raszynie. Równolegle uczył się najpierw w technikum wieczorowym na Czerniakowskiej, potem w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej i na Politechnice Warszawskiej. W kolejnych latach pracował m.in. przy przewijaniu transformatorów w zakładach przy ulicy Poligonowej i przy łączności radiotelefonicznej. W latach sześćdziesiątych na krótko został kierownikiem Radiofonicznego Ośrodka Nadawczego na radomskim Wacynie, a następnie trafił do Ministerstwa Łączności. Stamtąd przeszedł do Państwowej Inspekcji Radiowej, gdzie zajmował się kontrolą emisji, a potem do COPiOZ-u (Centralnego Ośrodka Planowania i Organizacji Zarządzania) – placówki badawczo-rozwojowej przekształconej w CBR (Centrum Badawczo-Rozwojowe). Dziś jest na emeryturze.