„Teraz dla nas ten program stereofoniczny jest rzeczą normalną, ale na początku tych audycji było jak na lekarstwo” – wspominał Jerzy Kotkiewicz, technik odpowiedzialny za emisję w Polskim Radiu. Początkowo pozycje tego typu oznaczane były w specjalny sposób w programie tygodniowym drukowanym w prasie. „Stopniowo w miarę nagrań naszych, w miarę zdobywania nagrań zagranicznych poszerzano ten odcinek programu” – dodał. Problemów przysparzał również sposób dostarczania sygnału do nadajników. „Dla rozgłośni program ogólnopolski przesyłany był kablem przez linie wysokiej jakości, ale te linie były starego typu, czyli monofoniczne” – opowiadał pan Jerzy – „W związku z powyższym trzeba było dopiero zrealizować linie przesyłowe, żeby można było program stereofonicznie puszczać. I obejściem tego było przesyłanie gotowych materiałów. To było też dobrym wyjściem, bo nie traciło się na jakości. I przychodziły te przesyłki”.
Przy mikrofonie...
Jerzy Kotkiewicz w Polskim Radiu – jeszcze na Targowej – pojawił się na początku lutego 1945 roku. Miał wtedy dziewiętnaście lat. Jak wspomina, jego legitymacja służbowa miała bodajże numer 11. Pracował przy emisji programów najpierw na Pradze, a potem w alei Stalina i na Myśliwieckiej. W sumie w Polskim Radiu spędził 45 lat. Jako jeszcze przedwojenny harcerz pod koniec lat pięćdziesiątych związał się z tworzącą się Rozgłośnią Harcerską, gdzie odpowiadał za emisję i konserwację sprzętu. Pozostał w niej do momentu sprzedaży przez ZHP.