Był rok 1968, wojska Układu Warszawskiego wkroczyły do Czechosłowacji. „Ktoś z polskiego dowództwa uznał, że dobrze by było tutaj nadawać coś dla polskich żołnierzy, bo jest taka potrzeba” – zasłyszaną od pana Andrzeja Postawki historię relacjonował Witold Papierniak, przewodnik sudecki, autor książki o dolnośląskich obiektach nadawczych – „Uznano jednak, że nie należy rozwierać czeskich urządzeń, a dobrze byłoby sprowadzić polski nadajnik, który by się dało łatwo połączyć”. Po wykonaniu serii telefonów zdecydowano o przetransportowaniu helikopterem małego urządzenia wykorzystywanego wcześniej w Jeleniej Górze. Podstawowym zadaniem stacji nadawczej miało być umożliwienie nadawania komunikatów dla żołnierzy, ale te stanowiły zaledwie niewielką część doby. „Okazało się, że można tam – po drugiej stronie Sudetów – odbierać sygnał UKF Programu III nadawanego ze Ślęży” – tłumaczył Papierniak – „Jakość może nie jakaś rewelacyjna, ale ten sygnał był odbierany, wzmacniany i w zakresie fal średnich nadawany”. Sytuacja taka trwała do momentu wycofania się naszych wojsk.
Przy mikrofonie...
Witold Papierniak urodził się w roku 1960 we Wrocławiu. Ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, gdzie do dziś pracuje w Katedrze Telekomunikacji i Teleinformatyki. Od wielu lat jest też przewodnikiem sudeckim i to skąd wzięło się jego zainteresowanie dolnośląskimi obiektami nadawczymi. Jest autorem książki „Stacje radiowo-telewizyjne na Dolnym Śląsku”.