„Odbył się pokaz w studiu M-1 na Myśliwieckiej” – prowadzoną przez siebie demonstrację wspominał Krzysztof Wojtowicz, dziś emeryt z 57-letnim stażem w strukturach radia i telewizji – „Były postawione dwie szafy głośnikowe, jakiś magnetofon amatorski, który był już stereofoniczny i jakieś nagrania takie z efektami stereofonicznymi”. Jedni przyjęli tę nowość z entuzjazmem, inni twierdzili, że nie dostrzegali różnicy. Ostatecznie zdecydowano o eksperymentalnej emisji w obecnym w paśmie UKF Programie Drugim. „W późniejszym okresie do każdego nadajnika posiadaliśmy dwa łącza – łącze główne i łącze rezerwowe” – opowiadał pan Krzysztof – „W związku z tym stosunkowo łatwo było przystosować to tak, żeby po jednej linii przesyłać sygnał X, a po drugiej Y. To były też różne dyskusje czy przesyłać sygnał M i S czy X i Y. U nas to było X i Y”.
Przy mikrofonie...
Krzysztof Wojtowicz bakcylem radiowym zaraził się od starszego brata. Jego marzeniem z dzieciństwa było zobaczenie morza. Udało się w połowie 1945 roku – poleciał do Gdańska i… już drugiego dnia został pobytu został skierowany do pracy w tworzącym się wówczas Radiu Gdańsk. Stacja nadawcza uruchomiona została na bazie radiostacji wojskowej pozostawionej przez Niemców na Gradowej Górze. W 1949 roku trafił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę przy budowie siedziby Polskiego Radia na Myśliwieckiej.