„Studio Eksperymentalne Polskiego Radia było placówką bardzo szczególną, ponieważ rozwijało i wdrażało najnowsze techniki dźwiękowe, które właściwie jeszcze nie były w Polskim Radiu upowszechnione” – wyjaśniał Wojciech Makowski, wieloletni pracownik Studia Eksperymentalnego, później szef techniki Polskiego Radia – „Na przykład stereofonia to był temat, który znacznie wcześniej się pojawił w Studiu Eksperymentalnym niż na antenach Polskiego Radia”. Jego historia sięga roku 1957. Było to wówczas czwarte takie miejsce w Europie, po Paryżu, Kolonii i Mediolanie. Założycielem i wieloletnim szefem Studia był Józef Patkowski. „Powstawały tutaj kompozycje muzyki eksperymentalnej, powstawały ilustracje dźwiękowe do wielu filmów, zarówno fabularnych, jak i krótkometrażowych” – tłumaczył – „Było to takie unikatowe w skali Polskiego Radia miejsce, gdzie były szeroko rozwinięte kontakty ze światem zachodnim, z kompozytorami, inżynierami…”.
Przy mikrofonie...
Wojciech Makowski w Polskim Radiu pojawił się jeszcze jako student. Na jesieni 1964 roku pisał pracę magisterską związaną ze Studiem Eksperymentalnym. Kilka miesięcy później rozpoczął regularną pracę w tej placówce. W 1982 roku przeniósł się do działu technicznego, gdzie zajął się budową i uruchamianiem centrum nagrań w budynku Polskiego Radia przy ulicy Woronicza. Jedenaście lat później objął funkcję szefa techniki, którą sprawował do roku 2003, kiedy to został pełnomocnikiem Zarządu PR do spraw nadawczych. Jest autorem projektu uruchomienia sieci nadawczej radiofonii cyfrowej. Obecnie na emeryturze.