„Ja jeszcze się uczyłam montować przy pomocy kleju… Klej był w takiej buteleczce włożonej w otwór na stole montażowym, takie powiedzmy kiedyś były kałamarze z atramentem, taka pipetka, i tym się smarowało taśmę i sklejało” – wspominała Magdalena Bajer, przez wiele lat pracująca w Polskim Radiu – „To nieprzyjemne było, dlatego, że jak się raz skleiło taśmę to trudno było, a czasem trzeba było poprawić… Ta taśma się rozpuszczała pod wpływem kleju”. Znacznym ułatwieniem było wprowadzenie „sklejki” . „Do końca swojej pracy w radio montowałam na montażówce i trzeba było się zapisać, że ja w sobotę od 12 do 18 zamawiam montaż” – opowiadała pani Magdalena – „Zawsze był tłok, zawsze za mało było montażówek, siedziało się dniami i nocami”.
Przy mikrofonie...
Magdalena Bajer urodziła się we Lwowie w roku 1934. Po ukończeniu polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim z nakazem pracy trafiła do Ossolineum. Po pięciu latach – w roku 1960 – przeniosła się do wrocławskiej rozgłośni Polskiego Radia, z którą związana była do roku 1968. Następnie rozpoczęła pracę w centrali w Warszawie, z którą związana była do stanu wojennego. Do radia – na kolejne 13 lat – powróciła w roku 1990. Tworzyła tam cykl „Rody uczone”. Była m.in. członkiem pierwszego zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich po reaktywacji oraz wieloletnią przewodniczącą Rady Etyki Mediów.