„Inspektorem Głównym był inżynier Ziółkowski, był przez pięć lat wysokim urzędnikiem Unii Telekomunikacyjnej w Genewie” – opowiadał Tadeusz Krawczyk, późniejszy wieloletni dyrektor oddziału Państwowej Inspekcji Radiowej, Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej i Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty w Rzeszowie – „W ministerstwie chcieli się go praktycznie pozbyć i właściwie to dla niego utworzono nową instytucję, która się nazwała Państwowa Inspekcja Radiowa”. Jej zadaniem było m.in. eliminowanie zakłóceń wpływających na odbiór programów radiowych i telewizyjnych. „Przez pewien okres mieliśmy problem z zakłóceniami, szczególnie w dużych miastach, od diatermii terapeutycznych. Tak się złożyło, że one pracowały na zbliżonej częstotliwości do programu telewizyjnego i jak pracowała taka diatermia na przykład w przychodni na Rejtana w Rzeszowie, to pół ulicy nie oglądało telewizji” – wspominał Krawczyk – „Trzeba było znaleźć złoty środek, bo przecież nie można było zabronić… Problemem były samochody, układy zapłonowe siały tak zakłócenia, że jak przejechał samochód to cały ekran skakał”.
Przy mikrofonie...
Tadeusz Krawczyk pierwszy kontakt z radiem miał w wieku zaledwie kilku lat, jeszcze przed wybuchem wojny. Nie przypuszczał wtedy, że z tym wynalazkiem będzie się wiązała jego przyszłość. W 1953 roku, po ukończeniu Technikum Łączności, podjął pracę w Urzędzie Kabli Międzymiastowych w Rzeszowie. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do pracy w Urzędzie, a następnie przeniósł się do Sekcji Łączności rzeszowskiego Zakładu Energetycznego. Bezpośrednio z branżą radiowo-telewizyjną związał się w roku 1963. Został wówczas dyżurnym na Stacji Linii Radiowych w Przybyszówce, która odpowiedzialna była za dosyłanie sygnału radia i telewizji na Suchą Górę. Po ukończeniu studiów został kierownikiem budującej się stacji średniofalowej w Przemyślu. W 1972 roku przeniósł się do Państwowej Inspekcji Radiowej, a dwa lata później mianowany został Okręgowym Inspektorem PIR-u w Rzeszowie. Pozostał na tym stanowisku – mimo kilkukrotnych zmian nazwy instytucji – do emerytury.