„Do Trójki robiłem przez pewien czas z przyjacielem, realizatorem dźwięku, już nieżyjącym Andrzejem Pruskim audycję, która się nazywała »Ultrakrótkie wycinanki«” – wspominał Tadeusz Sznuk, technik i wieloletni lektor Polskiego Radia, który pierwsze słowa w „dużym radiu” wypowiedział w audycji harcerskiej w Jedynce – „To był taki magazynik krótki, dwudziestokilkumintowy, z drobnych form, z tego co zostało z innych nagrań, z nagrań, które nigdzie indziej się nie przydały, a tu się dało z nich coś zrobić”. Stąd nazwa „Wycinanki”, a ultrakrótkie – wiadomo – od UKF-u. Choć ten UKF zmienił się w pewnym momencie z CCIR na OIRT. „Przełączono nas po prostu na inną falę, ale Trójka funkcjonowała tak jak funkcjonowała” – opowiadał pan Tadeusz – „Zresztą Trójka zebrała zupełnie unikalną grupę ludzi i w miarę jak zaczęły się pokazywać na rynku odbiorniki z UKF-em, to od razu zyskała dobrego adresata”.
Przy mikrofonie...
Tadeusz Sznuk do radia trafił przez przypadek – w roku 1958 znalazł się na obozie harcerskim, którego komendantem był ówczesny szef Radiostacji Harcerskiej Karol Soczek. Początkowo jako przyszły inżynier zajmował się obsługą stacji. Na antenie zadebiutował, gdy rozwinęła mu się przygotowana do emisji taśma… W „dużym radiu” zadebiutował czytając audycje harcerskie w Jedynce. Równolegle działał w zespole pracującym nad wprowadzeniem stereofonii w Polskim Radiu. W 1973 roku trafił do redakcji tworzących się „Sygnałów dnia”, później prowadził również m.in. „Lato z radiem”. Od 1994 roku jest gospodarzem nadawanego w telewizyjnej Dwójce teleturnieju „1 z 10”.