Rok 1990 to moment, gdy pękł swego rodzaju worek z inicjatywami radiowymi. Pierwsze z nich – Radio Małopolska FUN z Krakowa, Radio S z Warszawy, Radio Zet z Warszawy i Radio Alex z Zakopanego doczekały się formalnych zgód, przy czym to ostatnie jedynie na godzinne okienko na częstotliwości Programu IV Polskiego Radia. Później wydawanie zezwoleń zostało wstrzymane i każdy, kto jednak decydował się na zaistnienie w eterze stawał się piratem. Ich ściganiem zajmowała się Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, w obronie często stawali politycy, a momentami nawet… policjanci.

Przepisy określające nowy porządek w eterze uchwalone zostały dopiero w grudniu 1992 roku, sama ustawa weszła zaś w życie w marcu 1993 roku. Pierwsze koncesje na jej podstawie przyznane zostały w roku 1994. Ukształtowany wówczas rynek nie przetrwał próby czasu. Choć koncesje ogólnopolskie nadal posiadają te same stacje, to ich program jest znacznie uboższy niż dwie dekady temu. Jeszcze inaczej ma się sprawa z nadawcami lokalnymi, którzy w imię ograniczania kosztów weszli w skład sieci, w których lokalność zepchnięta została na nieatrakcyjne godziny i ograniczona do koncesyjnego minimum.