„Zajmowaliśmy piętro na poddaszu. Wśród chłopaków, którzy ze mną wtedy działali, ojciec jednego z nich miał firmę budowlaną i w zasadzie w ciągu tygodnia zrobiliśmy niezbędne jakieś tam remonty, bo tak naprawdę to były pomieszczenia w takim dość opłakanym stanie, trzcina wyłaziła tam ze ścian, ale tym się totalnie nie przejmowaliśmy” – wspominał Dariusz Kowalski, twórca Radia Ino – „Pomieszczenia wielkościowo wyglądały tak, że jedno było takie biuro typowo administracyjne, powierzchni cztery na cztery metry, studio realizatorskie może trochę większe, to studyjko w którym siedział spiker obite oczywiście wytłaczankami do jajek… no i potem takie pomieszczenie służbowe, pracownicze, gdzie przygotowywało się jakieś materiały”. To wszystko mieściło się w budynku inowrocławskiego Ratusza. Na wieży ratuszowej zainstalowana została antena… która dodatkowo zakłócała łączność straży miejskiej. „Ten układ nie tworzył żadnych zobowiązań wobec Ratusza” – dodawał Mirosław Amonowicz – „Jakie zobowiązanie można mieć wtedy od bandy dwudziestolatków, z czego połowa miała włosy do pasa… Więc być może Urząd nas też do końca może nie tyle niepoważnie traktował, co z pewnym dystansem ludzie na nas patrzyli, jako na takiego potencjalnego partnera w rozsiewaniu wiadomości… Nie przypominam sobie żadnej sytuacji takiej, w której przyszedłby jakiś pan w garniturze i powiedział »Weź tu chłopaku, przeczytaj to«”.
Przy mikrofonie...
Mirosław Amonowicz swoją przygodę z radiem rozpoczął w inowrocławskim Radiu Ino. W 1997 roku współtworzył lokalne Radio AS, później pracował też w bydgoskim Radiu EL, przekształconym w Eskę, oraz Radiu Pomoże, przemianowanym w Blue FM. Przez pewien czas pracował też w warszawskiej Esce. Obecnie jest dyrektorem zarządzającym stworzonego na bazie Radia AS inowrocławskiego oddziału Meloradia (dawniej była to Eska Inowrocław). Prowadzi też lokalny portal informacyjny ki24.info.
Dariusz Kowalski radiotechniką i krótkofalarstwem zainteresował się już w szkole podstawowej. Będąc w siódmej klasie samodzielnie konstruował nadajniki i emitował przygotowywane wraz z kolegami audycje muzyczno-rozrywkowe. Działo się to w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku na Osiedlu Nowe w Inowrocławiu, zamieszkałym przez oficerów Wojska Polskiego. Zabawa w radio trwała do momentu ukończenia przez niego technikum elektronicznego. Po powrocie ze studiów na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika postanowił uruchomić w mieście lokalną rozgłośnię z prawdziwego zdarzenia. Stworzone przez niego Radio Ino nie otrzymało jednak koncesji i musiało zakończyć nadawanie. Po tym niepowodzeniu rozpoczął pracę w lokalnej prasie.