„Pierwsze jakieś uruchamianie tego nadajnika, to on po cichu był włączany już w lipcu, na kilka godzin, o czym w zasadzie nikogo nie informowaliśmy… Były jakieś tam wieczorowe próby, bo trzeba było tę antenę postawić, włączyć nadajnik, więc on gdzieś tam w lipcu 1993 roku był uruchamiany, ale cykliczne audycje miały się właśnie zacząć gdzieś tam 8 czy 10 sierpnia… no i tutaj ta ambicja, żeby ten zasięg był jak największy wzięła górę…” – wspominał Dariusz Kowalski, twórca Radia Ino – „Zaczęliśmy ten nadajnik podkręcać na maksa, napięcie na maksa, moc żeby wyciągnąć do bólu… no i oczywiście to spowodowało, że cały ten sprzęt totalnie się posypał i zamiast tego świetnego startu powstał falstart”. Z lektury ówczesnej prasy wynika, że do szumnie zapowiadanej emisji miało dojść w sobotę 14 sierpnia 1993 roku. Była więc nazwa, numer telefonu – 71-111 – od którego wzięła się częstotliwość… i niespodziewana konkurencja w eterze, ale nie było nadajnika. „Kiedy próbowaliśmy ratować ten nadajnik, on był tam naprawiany, rozłożony na stole niemalże w częściach, już było po godzinie 15, nagle pytanie do drzwi urzędu, pani sprzątaczka przyprowadza jakiegoś człowieka z teczką… okazuje się, że był to urzędnik Państwowej Agencji Radiokomunikacji, która oczywiście ścigała wtedy wszystkich nadawców” – dodawał Kowalski – „Chłopak przyszedł, pyta się gdzie jest nadajnik… ja mu pokazuję ten stół, na którym rozłożony były metry kwadratowe kabli… chłopak popatrzył, kartka mu spadła… tak naprawdę nie wiedział co ma napisać”.
Przy mikrofonie...
Dariusz Kowalski radiotechniką i krótkofalarstwem zainteresował się już w szkole podstawowej. Będąc w siódmej klasie samodzielnie konstruował nadajniki i emitował przygotowywane wraz z kolegami audycje muzyczno-rozrywkowe. Działo się to w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku na Osiedlu Nowe w Inowrocławiu, zamieszkałym przez oficerów Wojska Polskiego. Zabawa w radio trwała do momentu ukończenia przez niego technikum elektronicznego. Po powrocie ze studiów na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika postanowił uruchomić w mieście lokalną rozgłośnię z prawdziwego zdarzenia. Stworzone przez niego Radio Ino nie otrzymało jednak koncesji i musiało zakończyć nadawanie. Po tym niepowodzeniu rozpoczął pracę w lokalnej prasie.
Mirosław Amonowicz swoją przygodę z radiem rozpoczął w inowrocławskim Radiu Ino. W 1997 roku współtworzył lokalne Radio AS, później pracował też w bydgoskim Radiu EL, przekształconym w Eskę, oraz Radiu Pomoże, przemianowanym w Blue FM. Przez pewien czas pracował też w warszawskiej Esce. Obecnie jest dyrektorem zarządzającym stworzonego na bazie Radia AS inowrocławskiego oddziału Meloradia (dawniej była to Eska Inowrocław). Prowadzi też lokalny portal informacyjny ki24.info.